سلام بچه ها، خوبین؟ چه خبر؟

این چند روز حسابی درگیر منبر و مجالس مختلف نیمه شعبان بودم. حسینیه حضرت علی اصغر و مسجد جامع و حسینیه امیرالمومنین و امامزاده محمد و حسینیه شهرک دستغیب و جایگاه نماز جمعه و مدرسه فرهنگ و حسینیه کوثر و حوزه برادران و ...

الحمدلله خوب بود و تونستم موضوعات متفاوت از سال های قبل و کمی سنگین تر اما کاربردی به مخاطبان هدیه کنم. امیدوارم مورد رضایت حضرت زهرا سلام الله علیها قرار گرفته باشه.

امروز به مناسبت رحلت امام خمینی رحمه الله علیه دو جا سخنرانی دارم. بحث از لطائف زندگی امام خمینی همیشه تازگی داره و شنیدنی است. لطائفی مثل:

1- با کودکان: امام کسی بود که با سخنرانی های آتشین اما چهره آرامشان، خواب و خوراک خوش را از دشمنان اسلام و نظام ربوده بودند اما همین امام، در سخنرانیشان مخصوصا در سخنرانی های جماران که ایشان به عنوان امام و مرجع جامعه مطرح بودند، وقتی صدای گریه کودکی می شنیدند بدون استثناء سخنرانی را کوتاه میکردند و تحت تاثیر گریه کودک قرار میگرفتند.

2- با همسر: امام خمینی، به حدی به خانمشان وابستگی عاطفی و معنوی داشتند که حتی در سنین شصت هفتاد سالگی هم برای همسرشان نامه مینوشتند و قربون صدقه همسرشان میرفتند و مثل دو جوان عاشق و معشوق که در فراق هم میسوزند با یکدیگر صحبت میکردند.

3-رعایت حال خواب فرزندان: دخترشان نقل میکردند که: پدرم یک جفت دمپایی ابری ساده خریده بودند که وقتی برای نماز شب بلند میشوند و برای وضو گرفتن به حیاط میروند، بچه ها بیدار نشوند و خواب از سر کسی نیفتند.

4- رعایت حدود شرعی در خانواده: یکی از دخترانشان میگفتند: وقتی از امام درباره سلام کردن با دامادمان پرسیدم، امام فرمودند: سلام کردن به نامحرم واجب نیست و از مسیری برو که برخورد غیر ضروری با نامحرم حتی داماد خانواده پیش نیاید.

5- سبک طلبه پروری: یکی از مجتهدین اوایل انقلاب به امام گفته بود که میتوانم برایتان 50 طلبه مجتهد تربیت کنم به شرطی که هزینه زندگیشان فراهم باشد و اهل اخبار و تلوزیون و روزنامه نباشند. امام شرط اول را قبول کردند اما دربرخورد با شرط دوم فرمودند: ما مجتهدی که اهل سیاست و اخبار و مسائل روز نباشد نمیخواهیم.

6- درس اخلاق عملی: امام راحل در یکی از جلسات درس اخلاقشان، وقتی به دم در رسیده بودند وارد نشدند و از راه برگشتند. علت را از ایشان پرسیدند. امام جواب داده بودند: کفش های زیادی دم در جمع بود و اگر میخواستم وارد بشوم باید پایم را روی کفش مردم میذاشتم و وارد میشدم. به همین قدر حق الناس هم راضی نیستم.

7- انتقاد از آخوندهای بی تفاوت: از مهم ترین مشکلات انقلاب و زندگی بابرکت امام راحل، آخوند های بی تفاوت و غیر انقلابی بود که حتی شهدایی که در جبهه شهید شده بودند را شهید نمیدانستند! امام به شدت از آنها انتقاد میکردند و سبک و رویه آنان را قبول نداشتند.

سخن ها بسیار است اما شرمنده ام که کمی ضعف دارم و فرصت تایپ ندارم. ان شاءالله در یه فرصت مناسبتر مطالب بیشتری عرض میکنم.

التماس دعا