متافیزیک و ماوراءطبیعهسلام دوستان جان
امروز، نهم جمادی الاولی، سالروز شهادت شیخ محمدبن مکی العاملی(شهیداول) مولف لمعه(786ق) است.
از دوران دبیرستانم به شخصیت والای شهید اول علاقه داشتم و زندگی ایشان را چندین بار مرور کرده بودم.
وقتی وارد حوزه شدم، دلم پر میزد که سالهای ادبیات را بگذرانم و به کتابی برسم که نویسنده اش آن را با خون نوشت.
به خاطر شور و شوقی که به کتاب لمعه داشتم، پایه های 4 و 5 و6 حوزه را که معمولا طلبه ها به خواندن لمعه مشغولند، در یک سال و چند ماه ارتقایی(بخوانید:جهشی) گذراندم.
بارها وصف مجاهدات این شهید بزرگوار را بر فراز منبر نقل کرده ام.
این شیخ شهید، از معدود فقهای شیعه و جهان اسلام از اول تا قیامت بود که درس فقه خود را به صورت مقارن اداره میکرد. یعنی نظر همه علمای شیعه و سنی را مطالعه و دسته بندی و ارائه میداد. لذا زیر منبر کرسی درس پر رونقش، بزرگان شیعه و سنی مینشستند و فقوا میگرفتند و میرفتند!
ایشان بر خلاف بسیاری از فقها، اهل جامعه و سیاست و فقه سیاسی بود. نظرات ایشان درباره اهل ذمه و ولایت فقیه و حکومت و امثال ذلک، هنوز مورد توجه فقهاست.
حکومت وقت، که به اثرات معنوی و سیاسی ایشان در میان بزرگان شیعه و سنی آگاه بود، این شیخ بزرگوار را به سیاه چال زندان انداخت. ایشان که به خوبی میدانست که از این سیاه چال زنده بیرون نخواهد آمد، مختصر جیره غذایی اش را به زندان بان میداد و در عوض، قلم و دوات و کاغذ از زندان بان میگرفت.
اینگونه بود که با هوش سرشار و قدرت حافظه عجیبی که داشت، یک دور فقه شیعه را ظرف کمتر از یک هفته و به شیوه تلگرافی از خود به جای گذاشت و طبق نقل بعضی، آخرین خطوط فقه شیعه را بر جامه و بدن خود، با خونش نوشت.
شاگردانش به بهانه وداع با پیکر استاد، دستنوشته ها را پیدا کرده و خطوط باقی مانده بر بدن و لباس و دیوار زندان استاد را به آن افزودند.
صد سال بعد، فقیه بزرگوار دیگری در زندان شام و در شرایطی مشابه به شرایط شهید اول، در طول سه ماه، کتاب شهید اول را شرح و بسط جانانه و عالمانه ای دادند که در مجموع به کتاب «لمعه» معروف شد.
کتابی که در یک هفته نوشته شد و در طول سه ماه شرح و بسط داده شد، یکی از دروس مهم فقه حوزه های علمیه شیعه گشت که طلبه ها آن را در طول سه سال میخوانند و عموما توفیق تمام کردن آن را در سه سال پیدا نمیکنند!!
چقدر خالی است جای مثل کتاب لمعه و چقدر خالی تر است جای مثل نویسندگان لمعه!
چقدر خالی است جای آیت الله بهجت که می فرمود: کتاب لمعه از گنجینه ها و ثروت های حوزه های علمیه شیعه و جهان اسلام است.
کاش انواع تلخیص ها و ترجمه ها و جزوات بی خود بگذارند طلبه ها در لمعه دقت بیشتر کنند و به متنش بیشتر بپردازند. تا صرف نمره و پاس کردن آن.
کاش امروز، بخش عبد و اَمه لمعه را موقع تدریس حذف نکنند تا طلبه ها بتوانند جواب شبهات فمینیسم ها و داعشی ها و دیگر موجودات موزی عالم را بدهند.
خدا رحمت کند شهید اول و شهید ثانی و همه علمایی که بسیار آرام و مظلوم، به غنای فرهنگ تشیع خدمت کردند.
