سلام همراهان، شب و روزتون قرآنی و نورانی!

شاید بشه یکی از مهم ترین احساساتی که در ماه رمضون به بعضیا دست میده را «احساس روزمرّگی» ماه رمضون برشمرد. وقتی آدم احساس کنه که داره عادت میکنه و حال و هواش به جای اینکه بهتر بشه، داره در برابر نعمت ها و داروهای معنوی مقاوم میشه و چندان اهمیتی هم نداره، دچار عارضه «روزمرّگی معنوی» شده است.

روزمرگی معنوی سبب میشه فقط از ماه رمضون، به هیکل و میزان چاقی و لاغری و سلامت معده و روده ها و امثال ذلک فکر کنیم! این خیلی بد هست و ما را خیلی محدود میکنه و نمیذاره بهره مندتر بشیم.

خیلی بدتر میشه وقتی به شب های قدر میرسیم اما اینقدر روزمره شده ایم که نمیتونیم شب های قدر را قشنگتر درک کنیم.

امروز به یکی از مخاطبان محترم دانشکده صنایع اینجا چندتا نکته گفتم که معتقدم خیلی میتونه ما را از روزمرگی ماه رمضون نجات بده:

یکی اینکه به معانی آیات توجه کنیم. معانی آیات قرآن سبب میشه از لحظه ای که هستیم کنده بشیم و دقتمون به قرآن افزایش پیدا بکنه و از اینکه فقط بخوایم قرآن را در ماه رمضون تموم کنیم ، چندتا پله بالاتر بریم.

دوم اینکه به اعمال هرروز دقت کنیم و بهش عمل کنیم. برای توجه و عمل به اعمال هرروز در هر ماه، به مفاتیح مراجعه کنین.

سوم اینکه در جلسات سخنرانی هایی شرکت کنید که سلسله وار هست و مثل جلسه درس میمونه. این سبب میشه خروجی داشته باشه بعد از مدتی یک بحث، خوب در ذهنتون قرار بگیره.

این حرفها را قبلا هم زده بودم اما هروقت واسه خودم مرورشون میکنم حداقل برای خودم اثربخش تر هست.

راستی تا یادم نرفته ؛ لطفا برای مریض ها و بدهکارها خیلی دعا کنین. مخصوصا اونایی که آبرومند هستن و واقعا دستشون خالیه. هم برای درمان پول ندارن و هم برای پرداخت بدهکاریشون پول و سرمایه کافی ندارن.

برای منم دعا کنین. لطفا.

یازهرا