سلام. صبح اولین روز بهترین هفته عمرمون بخیر !

معروفه که گربه ها از لوس ترین جانداران هستند. هر جا از در بیرونشون کنی از پنجره میپرن داخل! لوس تر از این اینه که این رفتار، دامنگیر بعضی از ما آدما هم شده!

چند وقته که شاهد عرضه اندام کسانی هستیم که در جلسات و همایش های رجال درجه دو و سه دولتی به هر عنوان شرکت میکنند و با اونا عکس می اندازند و حتی طبق شهادت شاهدین، نوبتی در ردیف اول جلسه و سالن مینشینند و گوشی تلفن همراهشون را به همدیگه میدهند و از هم عکس میگیرند و کارهای ناشایستی از این دست.

هرجور فکرش میکنم میبینم درست نیست. حالا یکی مثل من پیدا میشه و اینجوری رک و بی پرده حرف میزنه. اما خیلیا میخندند و تمسخر میکنند. آدم باید خودش حالیش باشه و چوب حراج به آبروش نزنه.

دوستان! جسارت نباشه اما اگه به اینجور آدما برخورد کردید خیلی آرام بهش تذکر بدین. شاید هنوز نمیدونه که: دوربین ظاهرش جذابه اما آدمای بی نمک را بانمک نمیتونه نشون بده! جلسات و همایش ها اسمشون بزرگ و سنگینه اما آدمای سبک و کوچیک را نمیتونه گنده بکنه! ردیف اول مجلس و کنار مدعوین ویژه، توی چشم هست اما ناکَس کَس نمیگردد به این جلو نشینی ها! هر عکسی سبب به یادگار موندن نیست و چه بسا عکسهایی که فقط چندش و تمسخر به یادگار بذاره!

اسباب بزرگی اگه فراهم نشه و فقط آدم بخواد خودش را جای بزرگان جا بزنه و بنشونه، مضحکه دست این و اون میشه. اما برای اینکه حداقل کسی نگه پس چرا بهشون یاد نمیدید تا یاد بگیرن، چند تا نکته را عرض میکنم:

اول اینکه لطفا به دوربین نگاه نکنید چون خیلی ضایعه  و یا لازم نیست تا متوجه دقت دوربین روی خودتون شدید فورا دست و چهره و نگاهتون را عوض کنین

دوم اینکه تا دعوتتون نکردند در جلسات شرکت نکنید تا طفیلی محسوب نشید. مخصوصا اگه جلسه تاسیس حزب جدید باشه و واسه همه دعوت نامه اومده باشه جز شما!  و یا جلسه رونمایی از کتاب یکی دیگه باشه و شما بخوای با اصرار خودت روی سِن بری و...

سوم اینکه با کسی که به شما اجازه نشستن سر میز و یا کنار شخصیت ها را نمیده باهاش بحث و اصرار نکنید. مثل عزیزی که هر وقت شخصیت های روحانی را جایی دعوت میکنند، ایشون باید حتما دوشادوش اون عالِم راه بره و بنشینه و به زور در همه عکسها باشه. حالا میخواد کسی خوشش بیاد یا کسی خوشش نیاد.

چهارم اینکه یکی از آفت هایی که گریبانگیر بعضی اعزه روحانی و سادات هست اینه که تصور میکنند همیشه باید صدر مجلس باشند. یه بنده خدایی هست تا وارد هر مجلسی که میشه، همه میدونن که فورا میره ردیف اول و جوری جلوشون میایسته و با صدای بلند سلام میکنه که بنده خداها از خودشون خجل میشن و مجبورا که جلوی اون فرد بلند بشوند و بایستند و حتی جاشون را هم به اون بدهند! خب چرا؟ دوس داری بهت بگن زینت المجالس؟

پنجم اینکه اگه مسئول جلسه نیستید لازم نیست که دنبال گیرآوردن میکروفن و تحویل دادن تکرار مکررات به مردم باشید. اصرار نکن و سنگین بشبن سر جات. میکروفن طلب نکرده همیشه مراد نیست حالا چه برسه به اینکه عادت کرده باشی بری بالا و بگی: بسم الله الرحمن الرحیم! من از طرف مسئولین جلسه تقدیر و تشکر میکنم از همه مدعوین محترم! و همچنین تقدیر و تشکر میکنم از شما مردم عزیز و همیشه در صحنه که با حضور چشمگیر خودتون به این مجلس رونق دادید! همچنین لازمه که تشکر کنم از خانواده های معظم شهدا و ایثارگران و جانبازان هشت سال دفاع مقدس که اگر آن عزیزان نبودند معلوم نبود که چی میشد! و جا داره یادی کنیم از امام راحل و مقام معظم رهبری و دولت خدمتگذار و آقای دکتر حاج عبدالله نماینده محترم مردم شریف شهر قله قاف که نماینده شون را فرستادند و همچنین از اساتید خودم آقایان دکتر بوق و مهندس بوق و حجت الاسلام صلوات که هر چه داریم و نداریم از قدوم مبارک ایشان است و خدا رحمت کنه مرحوم پدرشون و پدر پدرشون و پدر پدر پدرشون و...

آقا بس کن. عکس سلفی گرفتنت هیچ! به زور ردیف اول نشستنت هم هیچ! دیگه میکروفن دست گرفتنت چیه؟ دیگه تکرار مکررات تحویل دادنت چیه؟ دیگه چرا خودت را شیرین میکنی؟ چرا با همه روبوسی میکنی؟ چرا فکر میکنی مردم آره؟!

خدایا! از شهوت شهرت و تملق و خود خیلی انگاری و احساس بیوتیفول به تو پناه میبرم!

تو عزیزی و خوشا به حال کسی که تو عزیز کرده اش باشی.

و بدا به حال اونی که بخواد عزت را از چشم و دهن مردم گدایی بکنه!

التماس دعا / یازهرا