حدادپور

(این نوشتار، برای اولین بار و به سفارش سایت رهروان ولایت نوشتم.)

 مقدمه:

قرآن کریم در انتقاد از کسانی که حرمت ماه حرام و شئون مسجدالحرام و احترام مسلمانان رعایت نمیکنند و مدام با ماجراجویی، آتش فتنه را میان مسلمانان و بشریت روشن و برافروخته میکنند می فرماید: «یَسْئَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فِیهِ قُلْ قِتالٌ فِیهِ کَبِیرٌ وَ صَدٌّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَ کُفْرٌ بِهِ وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ وَ الْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا یَزالُونَ یُقاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ [بقره/217] (اى پیامبر!) از تو دربارهى جنگ در ماه حرام سؤال مىکنند، بگو: جنگ در آن ماهها (ذىالقعدة، ذىالحجة، محرم و رجب، گناهى) بزرگ است، ولى بازداشتن (مردم) از راه خدا وکفر ورزیدن به او و (بازداشتن مردم از) مسجدالحرام و اخراج ساکنانش از آنجا، (گناهش) نزد خداوند بزرگتر است. (زیرا ایجاد) فتنه، از قتل بالاتر است. (مشرکان) پیوسته با شما مىجنگند، تا اگر بتوانند شما را از دینتان برگردانند، و هر کس از شما که از دینش برگردد و در حال کفر بمیرد، اعمال آنان در دنیا و آخرت تباه مىشود و آنان اهل دوزخند و همیشه در آن خواهند بود.»

کریمه مذکور، اشاره های واضحی به اعمال ننگین آل سعود در روزگار ما داشته و به خوبی میتوان حتی سرنوشت حال و آینده این خاندان و تفکر ننگینشان را از این آیه استفاده کرد.

جنایات مشابه مشرکان با آل سعود

1- قتال در ماه حرام(یَسْئَلُونَکَ عَنِ الشَّهْرِ الْحَرامِ قِتالٍ فِیهِ قُلْ قِتالٌ فِیهِ کَبِیرٌ)

بر اساس آیات و روایات ما، اسلام نه تنها جنگ در ماه های حرام(ذى القعده، ذى الحجه، محرم، رجب) را جایز ندانسته بلکه به نحوی سختگیرانه با آن برخورد نموده تا کسی فکر جنگیدن آن ماه ها را در سر نپروراند تا جایی که در آیه مورد سؤال، جنگ در ماه های حرام را (گناهى) بزرگ شمرده است و در قتل های غیر عمدی نیز دیه ها را افزایش داده است. همه اینها دلیل بر اهمیت دادن اسلام به احترام و حرمت ماه های حرام است. ممنوع بودن جنگ در ماه هاى حرام تا جایی است که همگان این ماه ها را محترم بدانند، اما در جایی که افرادی از احترام مسلمانان به این ماه ها سوء استفاده کرده و حرمت این ماه را شکسته و دست به اسلحه برند، خداوند دستور داده است مسلمانان نیز در مقابل آنها بایستند، و جلو تجاوز و ظلم و ستم آنان را بگیرند.

در این روزها و از ماه ها پیش، شاهد یورش وحشیانه آل سعود و لشکر نیابتی مضحک آنان به سوی مردم بی پناه یمن هستیم. تا جایی که در ایام ذی الحجه نیز این اقدامات ادامه داشته و این به اصطلاح خادمین حرمین شریفین از قتل و کشتار زنان و کودکان یمنی در این ماه حرام و دیگر ماه های حرام دست بر نداشته است.

به نظر شما وقتی قتال با کفار در این ماه های حرام از وجاهت شرعی و عرفی برخوردار نیست، چگونه می توان از قتل مردم مسلمان بی پناه یمنی چشم پوشی کرد؟!

2- جلوگیری از عبادات مسلمانان(صَدٌّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِوَ کُفْرٌ بِهِ )

کلمه (صد) به معناى جلوگیرى و یا برگرداندن است، و مراد از سبیل اللَّه عبادت‏ها و مخصوصا مراسم حج است‏.[1]
مکه و مدینه، متعلق به خاندان و گروه و حزب خاصی نیست. بلکه متعلق به همه مسلمین جهان است. مسلمانان در این دو مکان مقدس، به راحتی باید بتوانند عبادت کنند و با خدا و پیامبر رحمت للعالمین ارتباط برقرار کنند. اما به کرّات دیده و شنیده شده که نهادهای به اصطلاح مذهبی سعودی از نمازها و عبادات و انجام مناسک فرقه های مختلف مسلمین علی الخصوص نمازهای عادی شیعیان و یا زیارت قبرستان بقیع و حتی زیارت قبر مطهّر رسول خدا به سبک متبرّک شیعی جلوگیری کرده و حتی با زائران حرمین شریفین برخوردهای غیر اخلاقی و شدید و غلیظ انجام میدهند.
مرحوم علامه طباطبایی فرمودند: ظاهرا ضمیر در کلمه (به) به سبیل بر مى‏گردد، در نتیجه مراد از کفر نامبرده، کفر عملى است نه کفر اعتقادى‏.[2] با این حساب و بر طبق این آیه شریفه، آل سعود و فرقه ضاله وهابیت، با شیوع تفکر ابن تیمیه ای به گمراه کردن عملی مسلمانان اقدام کرده و کلیه مسلمین جهان غیر از خودشان را با چوب تفکیر میرانند. آل سعود با ایجاد ممناعت از عبادات مسلمین علی الخصوص شیعیان، همه را به عبادت به سبک وهابیت مجبور کرده که این خود، به کفر کشاندن عملی مسلمانان و تکفیر آداب و رسوم آنان است.

3- اذیت و آزار و اخراج و قتل مسلمین(وَ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ إِخْراجُ أَهْلِهِ مِنْهُ أَکْبَرُ عِنْدَ اللَّهِ)

مسجد الحرام و اهل آن از احترام ویژه برخوردارند. اهل مسجد حرام، همه کسانی هستند که بدان معتقدند و قبله آنان بوده و برای طواف اطراف آن لحظه شماری میکنند. این آیه، طبق شان نزول آن[3]، در صدد نقد اعمال مشرکان مبنی بر «اخراج» و «ممانعت» مسلمین از حضور در مسجد الحرام میباشد. بنا بر قیاس اولویت، اخراج حجاج یمنی و سوری از مراسم حج در سال گذشته و امسال، و «قتل» حجاج ایرانی بیگناه[4] توسط کسانی که خود را مثلا مُسلم و خادم حرمین شریفین میدانند به طریق اولی از حرمت بالاتری برخوردار است. به خوبی پیداست که کارنامه آل سعود(بخوانید آل یهود) در طول تاریخ پیدایش خویش، از جنایات مشرکین مدنظر در این آیه وقیح تر و بالاتر است.

تکلیف مسلمین جهان در برابر این هجمه ها

این کریمه، در ادامه، به بیان تکلیف مسلمین جهان در برابر هجمه های ننگین مشرکان و آل سعود پرداخته و میفرماید: «وَ الْفِتْنَةُ أَکْبَرُ مِنَ الْقَتْلِ وَ لا یَزالُونَ یُقاتِلُونَکُمْ حَتَّى یَرُدُّوکُمْ عَنْ دِینِکُمْ إِنِ اسْتَطاعُوا وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دِینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النَّارِ هُمْ فِیها خالِدُونَ»

نباید از فتنه فتنه گران پیروی نمود. فتنه وهابیت و تکفیر مسلمین جهان، بزرگترین فتنه معاصر و بلکه تمام تاریخ است. چرا که در این فتنه، به اسم اسلام و قرآن به جان اهل اسلام و ناموس مسلمین افتاده اند. این مسئله، به حدی جدّی و حساب شده است که صهیونیزم بین الملل به لطف جنایات خاندان آل سعود در منطقه، سایه راحتی پیدا کرده و به قتل مردم مظلوم اراضی اشغالی و هتک حرمت آشکار به مسجدالاقصی شدت بیشتری داده اند.

مسلّم است که (مشرکان) پیوسته با ما مى‏جنگند، تا اگر بتوانند ما را از دینمان برگردانند، و هر کس از ما که از دینش برگردد و در حال کفر بمیرد، اعمال آنان در دنیا و آخرت تباه مى‏شود و اهل دوزخ شده و همیشه در آن خواهند بود. لذا مهم ترین تکلیف ما ثبات قدم و دوری از حبط اعمال دنیا و آخرتمان می باشد. از این رو دست به دعا برداشته و میگوییم: «رَبَّنا أَفْرِغْ عَلَیْنا صَبْراً وَ ثَبِّتْ أَقْدامَنا وَ انْصُرْنا عَلَى الْقَوْمِ الْکافِرِین‏[بقره/250] پروردگارا صبر و شکیبایى بر ما فرو ریز و قدمهاى ما را ثابت و استوار بدار و مارا بر گروه کافران پیروز فرما.»

 



[1]  - طباطبایی، المیزان، ج2، ص250

[2] - همان

[3] - رک: طبرسی، مجمع البیان، ج2، ص291

[4] - 1366 ه ش  برابر با 6 ذی الحجه 1407 ه ق