خدا رحمت کنه مرحوم حاج آقا عرفایی جهرمی.

من چندین بار پیش ایشون نشسته بودم و هم کلام شده بودیم. همیشه ازشون خوشم میومد.

چندتا درس از زندگی ایشون واسم همیشه مهم است:

1- مرحوم عرفایی با اینکه ملبس به لباس مقدس روحانیت بودند اما کُنج دکان ساعت سازی هم کار میکردند. کاش همه ما آخوندها یاد بگیریم که کار، ننگ نیست و با شئوناتمون منافات نداره. اتفاقا این خیلی خوبه که پول دنیا را برای دنیا خرج کنیم و از وابستگیمون به وجوهات و شهریه و امثال ذلک کم کنیم.

طرح هجرت و طرح روحانی مستقر و تدریس و مشاغل دولتی و نظامی و امنیتی و ... از کارهای آبروداری است که نه تنها خدمت به نظام و آرمان ها و دغدغه های حضرت آقا محسوب میشه بلکه از شدت وابستگی ما به شهریه و ثلث وجوهات و... کم خواهد کرد.

2- مرحوم عرفایی با اینکه از اولین نمازگزارهای مسجدالزهرا شهرک انقلاب است بلکه خیلی آرام به تبلیغ دین پرداختند و مهم اینجاست که وقتی مسجدی با چنین مقیاس و طول و عرض، امروزه ساخته شده، هیچ ادعا و منیّتی از جانب ایشون و فرزندانشان علی الخصوص حاج عباس آقا مطرح نشد.

مسجد و حسینیه و امامزاده، مِلک طِلق کسی نیست که به ارث برسد. چه برسد به امامت جماعت بودن آن که در بعضی اماکن مذهبی شاهد آن هستیم. حالا دیگه چه برسد به اینکه شخصی غیر روحانی به عنوان امام جماعت جایی باشه و خودشو مجتهد جا بزنه و... !

3- به خدا قسم، بزرگی به زینت المجالس شدن و خود را به زور در جمع ردیف اول و صدرنشین های محافل قرار دادن نیست. بزرگی به مناعت طبع است و دوری از شهوت شهرت. مرحوم عرفایی زمانی که بردن نام امام خمینی جرم بود، در وقایع دهه پنجاه و شصت از سخنرانان انقلابی بوده که به رسم مناعت طبعش، از سهم خواهی در انقلاب پرهیز داشت.

خدا رحمتشون کنه.

الهی نسل امثال ایشون زیاد بشه و بتونیم بی ادعا، به نظام و انقلاب و حضرت آقا و مردم خدمت کنیم.