سلام دوستان

شب سرد زمستانیتون بخیر

تجربه ثابت کرده که وقتی مطلبی از زبان و قلم خودم نباشه، آمار وبلاگم به طرز چشم گیری پایین میاد.

خب این جالبه. اما من گاهی(که البته خیلی کم پیش می آید) مطالب جالبی از دوستانم میذارم که بقیه هم استفاده کنند.

اما در طول چهارماه اخیر، به این نتیجه رسیدم که وقتی مطلب سیاسی تحلیل میکنم و مینویسم، مخاطبانم چشمگیر میشه!

جالبتر اینکه وقتی مطلبی درباره زندگی روزمره و دلنوشته های خودم باشه، مخاطبانم از مطالب تحلیل سیاسیم هم بیشتر میشه!!

هرچند (اگر بخوام صادقانه بگم) برای جذب مخاطب نمینوسم و حتی پیشنهاد بچه هایی که گفته بودند که درباره وبلاگت تبلیغات کن را اصلا نپذیرفتم، اما

میشه بگین دقیقا چی میخواین؟ من هنوز نفهمیدم مخاطبانم دقیقا چه انتظاری ازم دارن؟

هرچند این وبلاگ را واسه دل خودم و دل دوست بسیار عزیز و روشنفکرم مینویسم اما انتظارات دیگر مخاطبانم هم برام محترم هست لذا در مسیر نیازها و مطالبی مینویسم که کمتر میشنوند.

اما دوستان عزیز!

لطفا خیلی انتظار مفصل نویسی ازم نداشته باشید چون واقعا فرصتم محدوده.... لطفا شماره همراه بنده را نخواهید تا شرمندتون نشم.... لطفا مطالبم را به دقت بخونید تا سوءتفاهم پیش نیاد... لطفا برام دعا کنید که خیلی محتاجم....

اما یه جمله هم به اون دوست گُل و روشنفکرم بگم و برم:

...نشد بارون بیاد اما خدا گفت که اگه نگفتی من میگم! میدونی که اگه بگم میگم، میگم!

شبتون گرم و بارانی