سلام ، شب بخیر

وقتی دقت میکنم، میبینم بیشتر روحانیون محترم، سخنران های خوبی در ایام دهه فجر و انقلاب نیستند.

کسانی از بین اعزه روحانی سراغ ندارم که مثل دهه محرم و صفر، در ایام دهه فجر، چند شب به تبین انقلاب و نظام بپردازه و بتونه یه منبر جون دار و خوشکل ارائه بده.

نه اینکه روحانی منبری باسواد انقلابی کم داشته باشیم. نه! منظورم اینه که خیلی وقت برای توضیح انقلاب و نظام اسلامی نمیذاریم. همه مون! حتی خودم!

معتقدم که دهه فجر، دهه محرم انقلاب ایران عزیزمون هست. با این تفاوت که در دهه فجر، امام حسین انقلاب ایران پیروز شدند.

با اینکه از کمبود وقت و فشرده بودن برنامه هام دارم دیوونه(جهرمیا بخوانند: گَنا) میشم، اما دوس دارم بخاطر عشق و علاقه ای که به انقلاب دارم، دهه فجر را در دانشگاهمون مثل دهه محرم، چندتا بحث تاپ مطرح کنم.

از امشب که برای منبر شام وفات حضرت معصومه دعوتم کرده بودند شروع کردم و موضوع: «الگوی انقلاب امام رضا در انقلاب ایران» را مطرح کردم.

جلسه امشب، در اتاق یکی از دانشجوها برگزار شد و جاتون بسیار خالی بود. با اینکه جا محدود بود و فقط بعد از نماز اعلام کرده بودند و هیچ تبلیغات دیگری صورت نگرفت، اما الحمدلله استقبال خوبی شد.

از اینا که بگذریم، یاد بچگیمون بخیر

انقلاب و دهه فجر در قاموس کودکی من ینی:

1- بوی گُل و سوسن و یاسمن....

2- جشن های پرشور دوران دبستان و راهنمایی، و گروه های تئاتر بچه های مدرسمون

3- الله اکبر ساعت 9 شب مردم توی کوچه ها و پشت بام ها

4- فیلم های سیاه و سفید درباره ساواک و تلوزیون برفکی خونمون که فقط شبکه یک میگرفت

5- پخش سخنرانی امام قبل از اخبار ساعت7 شب

6- به جای اینکه بنویسم: مرگ «بر» شاه، مینوشتم: مرگ «برگ» شاه!

7- یاد آقای حسین آقا که راهپیمایی 22 بهمن را با قدم های آهسته و بیمار برمیداشت اما حتما میومدند و شرکت میکردند

8- یاد شعر: مادر برام قصه بگو! قصه بابا را بگو...

9- یاد پرچم های ایران که مثلثی و کوچیک بود

10- یاد راهپیمایی که با مدرسه میرفتیم و بچه ها وسطش جیم میشدند

و.....

خلاصه یاد بچگیمون بخیر

خدا نکنه یه روز بگیم: یاد دهه فجر بخیر... یاد انقلاب....

باید خیلی حواسمون جمع باشه. دوره بدی شده...