سلام دوستان، نصف شب سردتون بخیر

دیروز از صبح تا شب جلسه داشتیم. جلسه هایی که هر کدوم لااقل دوساعت طول میکشید.

نه از اون جلسه هایی که فقط دور هم میشینن و فایده ای نداره. بلکه از جنس جلساتی که برخلاف ظاهر آرامش، میشه ازش هزار جور ماهی گرفت.

چندتا تجربه قشنگ داشتم که بعضیاشو میگم:

1- اگه مجری برنامه اهل علم باشه و جولان پیدا کنه، بهترین کارشناس جلسه میشه که ضعف بقیه را هم پوشش میده.

2- قرار نیست در همه جلسات، حرفهای نو و تازه زد. بلکه بیشتر از حرف های نو، ارائه راهکار خیلی مهم تره.

3- قرار نیست همه تعریفمون کنن. بلکه بقیه با توجه به فضای ذهنی و ذاتی که دارند درباره اطرافیانشون قضاوت میکنن. مثلا آدم متملق، از عطسه شما هم برداشت تملق میکنه و یا آدم دروغگو از آب خوردنت هم برداشت دروغ میکنه! کار خودت را بکن. بقیه را بیخیال. اوستا کریم که باید بدونه، میدونه.

4- یادآوری ایام الله علی الخصوص یاد شهدای عزیزمون، حتی در جمع مهندسان سکولار و یا اشباح رجال سیاسی، برکت عجیبی میاره.

5- نباید موضوع جلسه را الکی امنیتی جلوه داد. ینی یا نباید اعلام نکرد یا نباید درباره اش غلو کرد. همونی که هست اعلام کنید تا بقیه بدونن باید با چه تیپ و ظاهر و مطلب و دانشی بیاییند.

این دوتا نکته هم با خودم هستم:

1- همینه که هست. عالم را نمیشه یک شبه آدم کرد! حتی وسط جلسه به اون مهمی، وقتی دیگه دارن دعا میکنن، یهو یه مدیر 62 ساله که استاد دانشگاه هم هست، پیدا میشه که بگه: حاج آقا دعا برای «ولدان مخلَّد» هم فراموش نشه! میشه بهش چه بگیم؟ هیچی! فقط نگاش کن و لبخند بزن.

2- همکارات همشون محترم! اما اگه بعضیاشون اهل سیاست هستند، باهاشون سیاسی رفتار کن. بهشون با سکوتت بفهمون که عالم، حساب و کتاب داره. اجازه نده که فکر کنن تو هم باید حتما جوابشون بدی. اجازه نده که فکر کنن تونستند ناراحتت کنن. اجازه نده که فکر کنن تونستن رویه ات را تغییر بدهند. اگه راهت درسته و حق است، تا تهش برو.

راستی: اگه سخن نقره است، سکوت طلاست. مخصوصا در برابر انسان هایی که از طهارت خیال و صیانت لسان برخوردار نیستند!

کسی که باطل است، وقتی مثل سگ میترسه، اما دوس نداره آبروی نداشته اش هم برود، جوری حرف میزنه که بالاخره خیلی ضایع هم نباشه!

آخه رژیم صهیونیزم چرا فکر میکنه جامعه جهانی نمیفهمند؟ چرا خودشو چیز فرض کرده؟

در داستان شهادت شهید بزرگوار«الله دادی» که چند شب پیش رخ داد و این شهید عزیز همراه بچه های حزب الله لبنان شهید شد، فورا رژیم اسرائیل اطلاعیه داد که این شهید، جزء آمار و هدف این حمله نبوده است!!

به موارد زیر توجه کنید:

1- آخه کدوم ابلهی باور میکنه که «ژنرال آویو کوچاوی» ـ که مدتی پیش مسئول اطلاعات نظامی این رژیم بوده ـ از هویت واقعی اهداف حمله این رژیم بی‌اطلاع بوده؟

2- مگه نمیگن ژنرال آویو، اگه سوژه اش را بهتر از بچه اش نشناسه اقدام نمیکنه؟ حتی اگه توبیخش کنند! پس چطور میشه همچین خبطی کرده باشه؟

3- مگه شبکه سه اسرائیل درباره تیم ژنرال آویو نگفته که این تیم، کم خطاترین تیم عملیاتی اسرائیله که حتی از گروه آلفای ناتو هم دقتش بیشتره، پس چطور دست به همچین اقدام احمقانه ای زدند؟

4- اولین کسانی که آمار شهدای اون عملیات را دادند، شبکه یک و دو اسرائیل بود، پس چطور آمار کشته ها را این قدر دقیق و با اسم اعلام کردند؟؟!

5- مگه ادعا نمیکنن که سازمان اطلاعاتی اسرائیل در دنیا نمونه نداره، پس این به اصطلاح خطای فاحش اطلاعاتی را چطور توجیه میکنند؟ این نشونه غلط بودن ادعای آنهاست یا قصه یه چیز دیگه است؟

بالاخره غلطی هست که کردن و چوبش هم خواند خورد.

من دیشب در دانشگاه گفتم: اون بابایی که از آمریکا واسه حضرت آقا نامه داد و چیز خیلی خاصی هم ننوشته بود، جوابش از چهار حلقه محافظان پنتاگون گذشت و روی میز وزیر دفاع آمریکا قرار گرفت. این نحوه جواب نامه دادن همانا و حرفهای اوباما هم همانا که از اون روز به بعد گفت: هرگونه تهدید اقتصادی و نظامی علیه ایران، به خطر افتادن منافع و امنیت ملی آمریکاست.

اون جواب نامه بود. این که خون شهید هست، دیگه جای خود داره. قطعا از خون شهید «الله دادی» نمیگذریم. از خون نمیشه گذشت.

جواب خون شهید الله دادی با جواب های دیپلماسی متفاوت است.

این قضیه، قضیه ای نیست که بشه با چهارتا ظریف سر و تهش را هم آورد.

بسم ربّ الشهدا

خوش به حالش! «جهاد مغنیه» فرزند شهید بزرگوار«عماد مغنیه» به پدرش پیوست. جهاد که برای عملیات ..... در سوریه با یک تیم 35 نفره همراه بود، توسط دو هلوکوپتر اسرائیلی هدف قرار گرفت. پایگاه خبری الحدث لبنان به نقل از حزب‌الله لبنان، اسامی شهدای تجاوز اسرائیل به سوریه را به این‌ شرح ‌اعلام نمود؛ 

1. شهید جهاد عماد مغنیه

2. شهید محمد عیسی

3. شهید علی حسن

4. شهید حسین حسن

5. شهید مهدی الموسوی

6. شهید ابو علی رضا

اسرائیل اعلام کرده که هدف اصلی، ابوعلی رضا الطباطبایی بوده است. چرا که ایشان قرار بوده که فرمانده جنگ آینده حزب الله با اسرائیل بشود.

چند سوال همیشگی و تکراری مطرح میشه:

1- چرا اینقدر باید موقعیت بچه های حزب الله را دقیق بدونن تا فقط با دوتا شلیک، نُه نفر را به شهادت برسونند؟

2- بنا به اعلام بعضی رسانه های غربی، آن دو بالگرد به اسرائیل برنگشتند! پس کجا رفتند؟ آنها که سقوط نکردند. پس کجا رفتند؟

3- چرا بیشتر رسانه های لبنانی، آمار شهدای ایران را در آن واقعه اعلام نکردند و حتی شهادت بچه های ایرانی را چندان پوشش ندادند؟

4- چرا در بیشتر جبهه های سوریه که بچه های حزب الله هستند، بیشتر با اسرائیلی ها درگیر میشن تا شورشیان سوریه؟ چه خط و ربطی بین اسرائیلی ها و تروریست ها وجود داره که اینقدر چشمگیر داره خودشو نشون میده؟

5- چطور به موقعیت و جایگاه حساس شهید«الطباطبایی» برای جنگ آینده پی برده بودند؟

6- ...........

و ده ها سوال دیگه که ذهن هر استراتژیست را به خودش مشغول میکنه.

اما تحلیل نگارنده این است که این بار اسرائیل کثیف، اهداف خود را بچه های «فنی - مهندسی» حزب الله قرار داده است. بچه هایی که علاوه بر وجهه فنی-مهندسیشان، دنیای خارج از جبهه اسرائیل با حزب الله را برای دشمن صهیونیزمی ناامن تر کرده اند.

نتایج این درگیری:

1- اسرائیل در طرح تازه اش، قصد دارد میدان جنگ را از گند آهنین دورتر کند و از مرزهایش فاصله بگیرد.

2- اسرائیل قصد دارد میدان جنگ با حزب الله را محدود به سوریه کند و نَفَس حزب الله را در سوریه بگیرد تا حزب الله قبل از پرداختن به رینگ اصلی...

3- اسرائیل با علم به تهدیدات نصرالله(دام عزّه) دست به این اقدام زد. پس خیلی باید این عملیات برایش ارزش داشته باشد که از صبح روز عملیاتش، مرز لبنان با اسرائیل را به میدان جنگ تعریف کرده است!

........

خدا ارواح شهدای بزرگوار را با سیدالشهدا محشور و مانوس نماید.

ما عاشق جنگ با اسرائیل هستیم. خدا ما را نیز به شهدای نبرد علیه تروریسم و اسرائیل ملحق کند.