متافیزیک و ماوراءطبیعهخدا
و
عقاب ها
"اما آنانی که منتظر خداوند می‌باشند قوت تازه خواهند یافت و مثل عقاب پرواز خواهند کرد. خواهند دوید و خسته نخواهند شد، خواهند خرامید و درمانده نخواهند گردید.
یک عقاب پس از گذشتن از ماههای خوب تغذیه آنهم در مقیاسی کامل، روبه افزایش وزن می‌نماید، این اضافه وزن مانعی بر توانایی پرواز و یافتن خوراک او می‌شود. سرعت پروازش کاهش می‌یابد و به زودی خسته می‌شود. خدا در درون عقابها راه حلی ذاتی و غریزی درباره این مشکل آفریده است.
عقاب در ارتفاعی بلند پرواز میکند و شکافی را در میان صخره‌های کوهستانها می‌یابد، سعی میکند تا شکافی را بیابد که دارای پوشش استتار از محیط اطراف بوده و جایی باشد که شبنم صبحگاهی و باران را در خود جمع کند. به محض آنکه عقاب چنین جایی را در شکاف صخره‌ها یافت در آن مستقر می‌شود و شروع به کندن همه پرهای بالهای مربوط به پرواز خود میکند! یکی یکی پرها را تا جایی که حتی اگر بخواهد هم دیگر قادر به پرواز کردن نباشد، از بدن خود جدا میکند
.
س از آن در آن محل می‌ماند، صبر میکند...صبر .....و باز صبر تا ینکه دراثر فقدان غذا کاهش وزن می‌دهد و البته در این مدت از تعداد عدود حشراتی که در شکاف صخره پیدا می‌شوند تغذیه میکند، در من ر ی زمان به آهستگی پرهایش شروع به رشد می‌کنند. زمانی که این دوره خت به پایان رسید او به وزن متعادل خود رسیده و آماده می‌شود تا وباره اوج گیرد و پرواز کند .
ال با این وزن سبک‌تر، او می‌تواند در ارتفاعی بالاتر و با سرعتی یشتر پرواز کند و با سرعتی بسیار زیاد بر طعمه‌اش در پایین حمله نماید- همه این موفقیت‌ها به این دلیل است که صبر نمود تا تبدیل و دگرگونی صورت پذیرد و همچنین به این دلیل که او خود را در موقعیتی قرار داد که در آن هیچ انتخاب دیگری وجود نداشت جز اعتماد بر خالق و اینکه دوباره پرهایش رشد خواهد کرد. وه که ما چه خدای شگفت انگیزی راخدمت می‌کنیم! چقدر افکار خدا عظیم است که عقاب را اینگونه آفریده است
این داستان درباره ما نیز صدق میکند. خدا می‌خواهد که ما خود را در موقعیتی قرار دهیم که در آن هیچ انتخابی جز توکل بر او برای فراهم شدن نیازهایمان برای ادامه راه نداشته باشیم. در چنین دوران صبر در خداوند، او نیز ما را از لحاظ ذهنی، روحانی، جسمانی و احساسی تازه میکند. این دوران صبر می‌تواند دورانی پر چالش برای ما باشد. ما ممکن است بخواهیم از آن فرار کنیم اما نمی‌توانیم. در این شرایط است که ما با تنها کاری که می‌توانیم انجام دهیم تنها می‌مانیم!
" به تمامی دل خود بر خداوند توکل نما و بر عقل خود تکیه مکن. در همه راههای خود او را بشناس، و او طریقهایت را راست خواهد گردانید."
وقتی این زمان به پایان می‌رسد، ما قوت، امید، استقامت و ایمانی تازه برای به پایان رساندن مسابقه‌ای که در جلوی ما قرا داده‌شده است، بدست خواهیم آورد.
چنین باد...
نوشته: روبین کاوالیر
ترجمه: کیوان سیروس
