سلام دوستان، شبتون بخیر، ایام به کام!


اول از همه باید معذرت خواهی کنم که چند روز مطلب ننوشتم. چون در طول این سه چهار شب گذشته، چندتا مباحثه گروهی مجازی داشتیم که بنظرم مباحثه دیشب با موضوع «معیارهای همسر ایده آل» خیلی خوب بود. مباحثه های ما به صورت گروهی و دو ساعته به صورت گفتمان آزاد صورت میگیره. با محاسبه معمولی، حدود هفت جلسه شاید هم بیشتر، بیان مطالب سلسله وار تا دوران نامزدی است. البته بچه ها پیشنهاد دادند که بعضی شبها جلسه پرسش و پاسخ برگزار بشه که منم با محدودیتی که سر رساله دکترام دارم اما قبول کردم و قرار شده که زمانش را بهشون اطلاع بدم.


چرا این حرفها را زدم؟ نمیخوام دلتون بکشه و تقاضای پیوستن به گروه بکنید و... چون نه مدیر گروه هستم و نه چنین قصدی داشتم. بلکه هدفم از بیان این مسئله این بود که بگم شما هم مباحثه کنید. به جای کپی برداری از مطالب گروه های مختلف، ساعتی را به صورت مشخص و با موضوع معین مباحثه گروهی راه بیندازید تا از برکات گفتمان و فواید هدفمندی وقت و عمرتون نهایت استفاده را ببرید. ما هرشب مباحثه نداریمچون وقتش هم نداریم. شما هم هرشب نه، بلکه مثلا هفته ای دو سه شب مباحثه کنید تا ذهنتون فعال بشه و کلی چیز یاد بگیرید.


دوستان! از این حرفها که بگذریم میخواستم امشب چند کلمه درباره آستانه تحمل هر کسی در برخورد با مشکلاتش حرف بزنم. همونطور که میدونید هرکسی یه ظرفیتی داره و تا یه حدّ مشخصی میتونه دربرابر ناملایمات و انتقاد منتقدان و حسادت حسودان و طرفندای رقبا و امثال ذلک تحمل داشته باشه. اما کمتر کسی دقت کرده که چطوری میشه آستانه تحمل خودش را بیشتر کنه. قصد بیان انواع متدهای افزایش و کنترل آستانه تحمل ندارم ولی میخوام روشی را که دارم حدود شش ماه روش کار میکنم واستون بگم تا ببینم نظرتون چیه؟


من فهمیدم که اگه بخوام بشینم و آستانه تحملم را ببرم بالا و انسان خیلی صبوری باشم طول میکشه و باید خیلی وقت پیش این کار را میکردم. اما الان نیاز به روشی دارم که کوتاه مدت جوابگو باشه و بتونم به عنوان یک متد خوب برای ادامه زندگی حرفه ای و کاری (مخصوصا وقتی اطرافم را آدم های باتجربه و سطح سواد بالا و سیاستمدار فراگرفته) روش حساب کنم.


خلاصه بعد از کلی فکر و سکوت و خلوت با خودم به این نتیجه رسیدم که اگر میخوام کسی که میدونم انسان مضری است را از میدون به در ببرم یا کسی را که بد انتقاد کرده و یا انتقادات بی جا و بی منطقی پراکنده کرده را سر جاش بشونم یا کسی که از دستورات منطقی و قانونی کاریم سرپیچی میکنه را به راه بیارم و یا لااقل حجت را بهش تموم کنم و یا بی ادبی که داره مسخره ام میکنه را خفه کنم و یا کسی که به رقابت منفی با من مشغوله را یه جورایی دست به سرش بکنم و ....... فقط یک راه داره!


فقط یک راه داره: روش دیپلماتیک! راهش اینه که با این افراد وارد مذاکره بشیم. همین.


اصلا هم سخت نیست. فقط کافیه که کم کم یاد بگیریم مذاکره کنیم. حتی اگر انسان حرّاف و سر و زبون داری هم نیستید اما روش های مذاکره را یاد بگیرید.


مذاکره ینی بری باهاش حرف بزنی. ما باید با همه حرف بزنیم. باید هنر نشستن روبروی حتی دشمنمون هم یاد بگیریم.


روش من اینه: فرد مورد نظر را میکشونم کنار و یا اگر در جلسه ای هستیم، وقتی را درخواست میکنم و خیلی آرام و معمولی در جمع باهاش حرف میزنم. اگه آدم خوبی باشه کوتاه میاد و تازه میشه اول رفاقت و همکاری. مثل تجربه ای که امروز ظهر داشتم.

ا

گر هم آدم جالبی نباشه و کُلّا جونش بخاره، در مذاکره، وقتی چهره آروم و کلمات شمرده شمرده و حالت معمولی شما را که میبینه، خلع سلاح میشه! چرا خلع سلاح میشه؟ چون دنبال این بوده که ناراحتت بکنه و حالت را بگیره اما تو این لذت را ازش سلب میکنی.


بچه ها! یاد بگیرید مذاکره کنید. خیلی بُرد داره. فقط با کسی وارد رقابت و یا دشمنی و یا جنگ بشید که خود طرف مقابلتون راه های مذاکره را ببنده و حاضر نشه با شما در خلوت و جمع صحبت کنه. دیگه اینجوری باید راه های مقابله غیر مستقیم را یاد بگیرید که در یک فرصت دیگه توضیح میدم.


بهترین متدهای مذاکره خوب:


1-با فاصله کم باهاش حرف بزنید.


2-خیلی کتابی حرف نزنید اما جوری حساب شده کلمات را به کار ببرید که شیفته بشه.


3-یه کم تعریفش کنید تا ذهنیت مقابله با شما را از دست بده و گیج بشه.


4-بعد از اینکه صورت مسئله را مطرح کردید از خودش جوری راهکار بخواید که حرف شما را تکرار کنه و بشه همون چیزی که شما میخواستید.


5-روی کلمات و دعواهای لفظی خیلی تکیه نکنید و اشتباهاتش را مستقیما متوجه خودش نکنید. مثلا بگید لابد حواستون نبوده که اینجوری گفتید!


شروط زیادی داره اما اینا را رعایت کنید خودش کلی ثمرات داره.


آروم باشید و به جای دعوا و انتقام و تیکه بار هم کردن، فقط به کلمات کلیدی فکر کنید که بتونه طرف مقابلتون را از نظر احساسی به شما نزدیک کنه.


نیاز نیست دست به یقه بشیم و یا تیکه بارش کنیم. همینکه با مذاکره، میدون عمل را ازش میگیرید کافیه.


التماس دعا / یازهرا