آنجا فرانسه است! مهد دموکراسی و دروازه دنیا!

آنجا خیابان پاریس است و دفتر نشریه شارلی ابدو!

جنازه «دوازده» نفر غرق به خون:

چهار نفر طراح و گرافیست

دو نفر مسئول صفحه و مدیر تامین محتوا

چهار نفر نقاش ثابت نشریه

دو نفر پلیس

همه این دوازده نفر:

1 - به اسم نامبرده شده اند و پس از تایید نامشان مورد ضرب گلوله قرار گرفته اند

2 - به صورت تک تیر مورد هدف قرار گرفته اند نه به صورت رگبار

3 - ابتدا فقط از ناحیه سینه مورد هدف قرار گرفته اند

4 - در بهترین ساعت روز و بهترین روز هفته که همه آنها دور هم جمع بوده اند مورد هدف قرار گرفته اند

اما قاتلان:

1 - دو برادر که یکی مسلمان و یکی معلوم نیست

2 - یکی دارای پرونده سیصد صفحه ای و سابقه زندان و یکی هم بی سابقه

3 - یکی دارای تحصیلات نسبی و یکی کم سواد

4 - یکی با تعصبات شدید مذهبی و یکی نسبتا خنثی

نکات قابل تامل:

1 - چرا قاتلان از اینکه داعش آنها را ستوده است ناراضی بودند؟

2 - چرا برخلاف همسلکانشان در موارد مشابه، یک الله اکبر از آنها شنیده نشد؟

3 - چرا وقتی گلدان گل افتاده بود، یکی از قاتلان در هنگام فرار، برگشت و آن را برداشت و بالای میز قرار داد و رفت؟

4 - چرا اول به پلیس هشدار دادند و مستقیم با پلیس درگیر نشدند؟

5 - چرا بمب نگذاشتند؟

6 - چرا عملیات انتحاری را فقط در بین شیعه ها و سنی ها انجام میدن؟

7 - چرا در هنگام گروگان گیری، مطالبه مهمی نداشتند؟

8 - با اینکه اولین نهادی که این ماجرا را محکوم کرد، جامعه مسلمانان فرانسه بود، چرا به اولین جایی که حمله شد سه مسجد سلفی فرانسه بود؟

9 - چرا تا اسم ترور میاد، همه انگشت دراز میکنن طرف مسلمونا؟

10 - چرا باید نتانیاهو پیشنهاد تظاهرات ضدتروریسم وسط خیابونای پاریس بده و بقیه قبول کنن؟

11 - چرا حضور جامعه مسلمانان فرانسه در تظاهرات ضد تروریسم پوشش داده نشد؟ حتی توسط خبرنگارهای واحد مرکزی خبر؟

12 - چرا همه صفحات اجتماعی فرانسه نوشتند: جنگجویان داعش دارن میان خونه! این شروع زایمان تروریسم ها در اروپاست!

با اینکه اون دوتا قاتل، سابقه حضور در سوریه و عراق و داعش نداشتند!

نتیجه:

این صدای تولد فرزند نامشروع خشونت در خیابان های پاریس نیست.

بلکه صدای ناله دروازه جهان است که زیر بار تجاوزی دیگر دست و پا میزند!

این بار، فرزندان نامشروع این تجاوز از کجا سر در خواهند آورد؟

وقتی رسیدم بالای سرشون، پسرک زیر مشت و لگد دوتا پسر خوش پوش و سوسول بود و از بینیش هم داشت خون میومد.

جداشون کردم و حتی مجبور شدم با یکی از اون دوتا پسر، یه کوچولو درگیر بشم.

چندنفر دیگه هم بودن که داشتند با گوشیشون فیلم میگرفتند!!

وقتی پسرک افغانی را بردم و واسش ذرت مکزیکی خریدم و خون دماغش را شست، پرسیدم: اسمت چیه؟

گفت: داوود

گفتم: چند سالته؟

گفت: نه سالمه!

گفتم: چرا درگیر شده بودی؟

گریه اش گرفت و گفت: به مادرم اهانت کردند!

گفتم: چرا؟

گفت: چون افغانیم!!

گفتم: آخه اینکه دلیل نمیشه!

گفت: واسه شما که پراید سوار میشید آره! اما واسه اون دوتا که زانتیا سوارند دلیل خوبیه!!

بعد از این حرفش، دوس داشتم توی افق محو بشم!!

سلام و روز بخیر عرض میکنم خدمت شما عزیزان

چند روز ...... بودم و دو سه روز هم پاشدم رفتم جهرم. الحمدلله خیلی حال داد.

یکی از عزیزان به نام «محمد علی» پیامی به یاداشت قبلی من گذاشته بودند که ضمن تشکر از ایشون، متن پیامشون را به طور کامل قرار میدم و چندتا نکته درباره اش عرض خواهم کرد:

(( سلام داشتم دنبال مطلب میگشتم که این نامه را و جواب اونرو ذیدم.حاجی این جوریا هم که میگی ی طرف قضیه است.انگار این مطلب خدا برا من گذاشته بود ک حال خرابم واستون بگم.

سلام حاج آقا

از اینکه وبلاگتون فعاله خوشحالم. من از بچه های مسجد....... هستم که چند بار واسه سخنرانی اومدین مسجدمون و توفیق شرکت در منبرتون داشتم.

تیپ و قیافم معمولیه و اهل نماز و ... هستم اما خب گاهی هم از دستم در میره و...

مسئله ای پیش اومده که بنظرم رسید از شما بپرسم و تعیین تکلیف کنم.

چند هفته ای هست که یکی از زن های همسایمون که جوون هم هست، بهم پیام میده و خیلی ابراز محبت میکنه. جذاب هم هست و حتی چند بار مامانم از پشت تلفن، تعریف خوشکلیش به خالم میکرد.

حاجی! من خیلی ایمانم قرص و محکم نیست اما خوشم هم نمیاد که با زن شوهردار رابطه داشته باشم. هرچند سن و سالش از من خیلی هم بیشتر نیست. بذار صادقانه بگم که حالا اگه دختر بود شاید بهش فکر میکردم اما توی نخ زن شوهردار نیستم.

حاجی توی بد مخمصه ای دارم میفتم. اگه روی روبرو شدن باهات داشتم پامیشدم میومدم هرجای ایران که هستی و باهات حرف میزدم اما روم نمیشه به کسی مراجعه حضوری کنم.

گوشم از حرفای آخوندی و آخوندا پُره. به خاطر همین اومدم سراغت. هرکاری بگی میکنم تا غرق نشم. وجدانا عمل میکنم.

اگه صلاح میدونی با همین وبلاگ جوابمو بده اما خیلی طولانی و سخت نباشه.

شب بخیر

امیر

.................................................................................

سلام دوستان

این متن، پیام یکی از خوانندگان وبلاگ بود.

اولا از اعتماد و حسن ظنش به حقیر سپاسگذارم. ثانیا من چندان فرصت مشاوره تلفنی و اینترنتی و... ندارم اما به احترام پیام این برادر بزرگوار، چند نکته کوتاه عرض میکنم:

1 – ارتباط با زن شوهردار از خطرناکترین ارتباطاتی که انسان، علی الخصوص پسر مجرد را شدیدا گمراه و وابسته میکنه. حتی طبق تحقیقات مرکز مشاوره قم، گزارش شده که بیشتر اون پسرا و زن ها به خیانت و زنا و... کشیده شده بودند. پس هیچوقت یادت نره که چقدر خطرناکه. همیشه به خودت یادآوری کن که ارتباط با زن شوهردار، آب شوره که تشنه ترت میکنه اما تهش هم سیراب که نمیشی هیچ! خطر آبروییش هم خیلی زیاده. مخصوصا برای بچه گلی مثل تو که آبروت برات مهمه.

2 – من به تغییر محیطی خیلی معتقدم. چندتا از بچه ها که انصافا بچه های مقید و باغیرتی بودند، مشکلات مشابه همین براشون رخ داده بود اما محیطشون را تغییر دادند تا فشارهای روانی کمتری را تحمل کنند. بنظرم به تغییر محیط زندگیت فکر کن. مخصوصا چون پسر هستی، راحتتر میتونی محیطت را عوض کنی. اینجوری نمی بینیش و با عوض کردن خط گوشیت، مزاحمتاش را کم و کمتر میکنی.

3 – اگه دیدی نمیتونی شرایط محیطی را عوض کنی، یه کاری کن اصلا جلوی چشماش نباشی. یه کاری کن تو را نبینه حتی اگه زیاد میاد پیش مامانت. دلت به حالش نسوزه ها. اگه سوخت، رابطه ای با ترحم شروع میشه که قطعا آخرش به تنفر کشیده خواهد شد.

4 – به پیامکاش جواب نده. بذار تو دلش بمونه که محلش نذاشتی. تهدیدش کن تا بفهمه اهل رابطه غلط نیستی. اگه دیدی تهدید جواب نداد و اهمیتی به تهدیداتت نداد، به بزرگترت بگو. حتما این کارو بکن تا خراب نشی و یهو تمام دنیا روی سرت خراب نشه.

 بهش فکر نکن و این چندتا کار را تا یک ماه انجام بده. اگه جواب داد که داد. اما اگه دیدی بازم شیطنتش قطع نشد، چندتا کار دیگه عرض میکنم.

شک ندارم که خدا خیلی دوستت داره که دوس نداری گناه بکنی و گرنه شاید هیچوقت نمی ترسیدی و دنبال راه حل نبودی. پس همچنان خودت را لایق محبت های الهی نگه دار.

یاعلی

درود بر همه دوستان

الحمدلله رب العالمین این سه شب منبر هم آبرودار، با مطالبی که کمتر مطرح کرده بودم تموم شد.

منبر رفتن، فقط برای افاده به دیگران نیست. میتونه درس های خوبی هم واسه خودمون داشته باشه.

از منبرای این سه شب، که جمعا شش تا منبر رفتم و دوتا جلسه هم کنفرانس دادم، نکات مهمی واسم یادآوری شد:

1- هرچی بشه روی منبر از کاغذ و مکتوبات کمتر استفاده بشه، تسلطمون روی مخاطب بیشتره. باید دعا کنیم و تمرینمون بیشتر بشه تا بتونیم مطالبمون حفظ کنیم.

2- اگه وسط بحثمون یه گریز به روضه پیدا شد، جلویش را نگیریم و با در نظر گرفتن حال و هوای مطلب و مجلس، مطرحش کنیم. الحمدلله امشب این تجربه بازم پیش اومد و جوب جواب داد.

3- اگه مداح، مطالبش را مستند ارائه میده، فرداشبش ازش تقدیر کنیم. مگه همیشه باید مداحامون را نقد کنیم؟

4- حتما قبل از منبر، تمام منابع درجه اولمون را چک کنیم. این کار، خیلی در اعتماد به نفسمون تاثیر داره.

5- من اصلا فرصت قصه و خواب تعریف کردن پیدا نمیکنم. الهی شکر. خدا کنه هیچوقت منبرهای تفسیر و کلاممون را خرج نقل خواب و قصه نکنیم.

6- خادم مسجد، که از تحصیلات عالیه برخوردار نبود، سوال قشنگی پرسید که فهمیدم با بحث، ارتباط کلامی و منطقی قشنگی برقرار کرده. اینقدر خوشحال شدم که دوس داشتم بوسش کنم اما روم نشد. اون داشت چایی میداد اما معلوم بود که حتی تعداد نفس های منو هم شمرده بود!!

7- خانمم هم امشب اومده بود. میگفت: جهرم که بودی باید خودت به مردم میگفتی قلم و کاغذشون دربیارن و بنویسن! اما اینجا تا شروع کردی به صحبت، دیدم دانشجوها بیشترشون قلم و کاغذشون آوردن بیرون و مینویسن.

8- فهمیدم چقدر بحث ولایت فقیه مهمه و باید همون کارگاهی که واسه بسیج خواهران جهرم گذاشتم، واسه کل بچه های دانشگاهمون(زن و مرد) بذارم و حداقل بتونم مبانی کلامی و فقهی این بحث را به همین بیانی که حکومت و اصول سیاست خارجی و داخلی پیامبر گفتم ارائه بدم.

9- من اصلا قبول ندارم که هی میگن: بیشتر از بیست دقیقه منبر نباید طول بکشه و...

مخاطبا فرق میکنن. بحثها متفاوت است. بیان ها یکی نیست. مجلس مسجد، کمتر از 45 دقیقه نشد و مجلس هیئت هم کمتر از یکساعت و ربع طول نمیکشید اما استقبال از چیزی که فکرش میکردم بهتر بود.

اشتباه نشه. خداوکیلی قصد خودستایی ندارم اما میخوام بگم نباید واسه همه سخنرانها و مجالس، نسخه واحد بپیچیم.

10- بازم حضرت زهرا سلام الله علیها

قربونش برم که توسل به اسمش معجزه میکنه. مخصوصا هرچی اخلاص و ادای تکلیف بیشتر باشه، عنایتش عمیقتر میشه.

الحمدلله رب العالمبن

امروز در جمع مدیران و اساتید و کارگروه های خانه فلسفه بودم و چند کلمه ای صحبت کردم.

جای شما بسیار خالی بود. جمع بسیار وزین و اهل علم بودند. از اون جمع هایی که بعد از سخنرانی، احساس خستگی نمیکردم.

چون موضوعات بین سخنرانان تقسیم شده بود، بحث پیرامون امام حسن علیه السلام به من رسید.

با توجه به جو اونجا و اساتیدی که بودن، موضوع صحبتم را اینگونه انتخاب کردم: «امام مجتبی مرا به یاد 15 مسئله بی پاسخ می اندازند!»

جوّ روضه نداشت اما دلم طاقت نیاورد و صحبتم را با این بیت تمام کردم:

ضریح خاک و حرم خاک و پرچمت هم خاک

به یاد چادر مادر چه خاک آلودی...

اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجّل فرجهم و اهلک اعدائهم

سلام دوستان، ایام عزاداری آخر ماه صفر خدمتتون تسلیت عرض میکنم.

از امشب به مدت سه شب، بعد از نماز مغرب و عشا، مسجد دانشگاه مالک اشتر اصفهان منبر دارم و موضوع بحثم اینه:

«صفات دائمی حضرت رسول در قرآن و نقد مبانی وهابیت در این زمینه»

در این بحث از آیات شریفه 45 و 46 سوره مبارکه احزاب بحث میکنم که چون بحث مهم و مبنایی هست، هر جلسه حداقل یک ساعت منبر طول میکشه. فقط خدا کنه بتونم تمومش کنم. متن آیات اینگونه است:

«یا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْناکَ شاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً» «وَ داعِیاً إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَ سِراجاً مُنِیراً»

انشاءالله در این سه شب، ساعت 8:30 در حسینیه شهدا خوابگاه دانشگاه هم منبر دارم که موضوعش اینه:

«پیامبر اسلام و اصول سیاست داخلی و خارجی»

بهشون گفتم هرجلسه اش حداقل یکساعت تا یکساعت و ربع منبر طول میکشه تا مداحشون زود نیاد بشینه روبروم و مدام به ساعتش نگاه کنه.

این بحث، قراره از طرف معاونت سیاسی دانشگاه فیلم برداری بشه. خلاصه خدا به خیر کنه.

سر انتخاب این دو موضوع، جو دانشگاهی بودن مخاطب ها، اوضاع دیپلماسی این روزها، شدت حملات وهابی ها و... است.

خدا به حق حضرت زهرا سلام الله علیها به این توسلات و درس ها برکت و خیر کثیر عنایت کنه.

از همه شما عزیزان هم التماس دعا دارم.

سلام بچه ها، صبح زیبای جمعتون بخیر

آقا بخاطر پُست قبلی، پیامی که نیومد نبود! بیش از پنجاه پیام خصوصی اومده بود که کلی تعجب کردم!

من آدم بیکاری نیستم و حرفایی که تو دلمه مینویسم اما یا مردم خیلی بیکارن که میشینن این چیزا را میخونن یا خیلی محبت دارن و تا حالا رو نکرده بودن!

پیامای خیلی قشنگی بود که دلم میخواس همشو تایید میکردم اما صلاح نبود و همین چندتا که تایید کردم، مشت نشون خرواره.

آره بچه ها، من جهرم را خیلی دوس دارم.

دوستای بسیار خوبی در جهرم دارم که انصافا لنگه بعضیاشون فکر نکنم حتی در دوران جنگ و جبهه هم بشه پیدا کرد.

من به خیابون گردی هیچ علاقه ای ندارم و حتی اصلا فرصتش را ندارم اما گاهی برای کسی که کلی وقت جهرم نبوده و میخواد از اوضاع بومی شهرش بدون توضیح کسی، مطلع بشه لازمه.

من به غذاهای خیابونی و فست فودی علاقه دارم و نمیتونم انکارش کنم اما چیزی که بیشتر از اینا واسم خوشمزه است، تعامل و ارتباط با مردمی هست که اصلا مثل من و شما حرف نمیزنن، مثل من و شما زندگی نمیکنن، مثل من و شما فکر نمیکنن، مثل من و شما هم مقدس بازی در نمیارن، مثل من و شما محافظه کار نیستند، بلکه به سبک خودش قربونم میره، به سبک خودش باهام میخنده، به سبک خودش تعارفم میکنه، به سبک خودش حرف میزنه و سیبیلش را تاب میده، به سبک خودش قسم میخوره، خلاصه به سبک خودش زندگی میکنه.

جهرم واسه من نه بخشی، بلکه قسمت اعظمی از جغرافیای وجودی همه ما جهرمی هاست و متنفرم از کسانی که هنوز دو روز نیس از جهرم رفتن اما جوری حرف میزنن و ادا در میارن که انگار هیچوقت اینجایی نبودن! این دیگه واقعا کمبود جنبه و شخصیت بعضیا را میرسونه.

وقتی کسی از فشار تدریس و کار و ماموریت های مختلف و .... دیگه کله اش کار نمیکنه، بهترین تفریحی که هم ارضاش میکنه هم اشباعش میکنه، شاید این بشه که بره توی صف نانوایی جهرم بایسته تا لحن و لهجه خوش مردمی که باهم حرف میزنن را بشنوه و کلی ذوق کنه.

شاید خنده تون بگیره یا اصلا مسخره به نظر بیاد که بدونین من با راه رفتن و رانندگی در خیابونا و دیدن اوضاع مردم و فکر کردن در خلوت ماشینم، بسیاری از سوژه های منبرام و کلاسای خصوصیم را پیدا میکنم. چون شدیدا معتقدم که اصل موضوع منبر را نباید از کتابخونه ها درآورد بلکه اگه میخوایید برای مردم ملموس باشه و بدردشون بخوره، باید از متن زندگی خودشون حرف زد و باهاشون همفکری کرد.

هفته پیش در سمینار «نگاه جامعه شناسان فیلسوف به مردم» یه حرفی زدم که با استقبال جالب آقای دکتر نجفی و آقای دکتر واعظ که از اساتید جامعه شناسی هستند مواجه شد. حرف من این بود که «کوچه و خیابون شهر و محله من و شما، بخش ظاهری و پیرامونی شخصیت من و شماست. اگر نمیتوان به کالبد بدن و روح همه مردم نفوذ کرد، اما لااقل میتوان تا در خانه مردم نفوذ کرد و چیزهای زیادی را از اوضاع و احوال پیرامونشان درباره خودشان فهمید و پیدا کرد که شاید خودشون از اون مسائل یا بی خبر هستند یا اینقدر باهاش زندگی کردن که دیگه بهش توجهی ندارن. فقط کسی میتونه به این مسائل پی ببره که یا از خارج از گود زندگی اونا اومده باشه و یا اینقدر فلسفی فکر کنه که دیگه گول همرنگ محیط بودن را نخوره.»

این اصل خیلی قشنگیه که من تلاش میکنم وارد هر شهر یا روستایی که شدم، با این نگاه، حتما ساعاتی را به گردش و نگاه و تحلیل پیرامون زندگی مردم اون منطقه اختصاص بدم و خوراک مطالبم را از همون چندساعت پیدا کنم.

سوژه هایی مثل: اوضاع روحی مردم در شب و روز زندگیشون، تیپ نگاه مردم به جهانی که در اون زندگی میکنن، سوژه های خنده شون، شلوغ ترین مکان ها و خیابونای شهرشون، تابلوهای در و دیوارشون، طرح های عمرانیشون، تیپ قیافه و فرهنگ حاکم بر ظاهرشون و.... خیلی حرفها میزنه که فقط چشم بینا و گوش تیز میخواد که ببینه و بشنوه.

یه چیز دیگه هم بگم و برم؛ بچه ها! وقتی هراز گاهی میام جهرم، تفاوت ها و خیزش های فرهنگی عجیب و غریبی میبینم که بسیار زیرپوستی داره رشد میکنه. چیز زیادی نمیتونم دربارش بگم و اجازه بدید سر فرصت کاملا دربارش حرف بزنم اما همین بس که: دست های عجیبی در ریاکارسازی جو شهر و ترویج فرهنگ مذهب قهوه خانه ای(که موضوع فجیعی هست) دارم میبینم که فکر نکنم هیچ کدوم از حضرات و دانشمندان شهر، منبر و مجلسشون را خرج این مباحث کنن.

خیره انشالله.