سلام دوستان، عیدتون مبارک!

امیدوارم خوش و خوشحال باشین و روزهایی گرماگرم معنویت و عطر نیمه شعبان سپری کنید.

منم حالم خوبه الحمدلله و حسابی مشغول کلاس و منبر و جلسات صغیر و کبیری هستم که به توصیه رفقا و مخاطبان وبلاگ و سایر فامیل های وابسته گوش دادم! حتی برخلاف روحیه و سلیقه ام، چند تا مجلس جشن شلوغ پلوغ هم قول دادم اما دعا کنید ان شاءالله خوب بشه و با آرامش ارائه بدم.

امروز 6 تا منبر دارم ان شاءالله. دوتاش خاص خانم ها و دوتاش هم خاص آقایون و دوتاش هم مشترک بین خانم ها و آقایون. با 6 تا بحث کاملا مختلف. چون ممکنه عده معدودی از مخاطبان، چندجا شرکت کنن.

بچه ها!

احیای شب نیمه شعبان را در هر جا و در هر حالی که هستین جدی بگیرین و خالصانه برای ظهور حضرت حجت(ارواحنا فداه) دعا کنید. خیلی دعا اثر داره و مطمئنا گره گشاست. لبا باور دعا کنید. با عشق و ولع دعا کنین. با درد دعا کنین که هرچه سریعتر ارباب عالمین ظهور کنن!

چون دارم مطلب واسه امروز آماده میکنم و فقط تا ظهر وقت دارم، به همین قدر بسنده میکنم و ان شاءالله بعدا خدمت میرسم.

برادر حقیرتون را هم از دعا محروم نکنین.

واستون دعا میکنم.

یاعلی

سلام بچه ها! این یکی از نوشتارها هست که برای یکی از جلسه ها آماده کرده ام:

آخرالزّمان واپسین دوران از دنیا است که به قیامت مى‏پیوندد، در این نوشتار، دگرگونى‏هاى اجتماعى و فرهنگى مربوط به آن دوره و در بخش «اشراطالسّاعة» تغییرات تکوینى آن بررسى مى‏شود. واژه‏هاى مورد استفاده در این مدخل، «آخرین»، «مستأخرین» و سیاق آیات است.

1. حاکمیّت و استقرار دین اسلام در آخرالزّمان: وعد اللّه الّذین ءامنوا منکم وعملوا الصَّلحت لیستخلفنّهم فى الأرض کما استخلف الّذین من قبلهم ولیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى‏ لهم .... نور (24) 55

2. حاکمیّت یکتاپرستى در جامعه آخرالزّمان: وعد اللّه الّذین ءامنوا منکم وعملوا الصَّلحت لیستخلفنّهم فى الأرض کما استخلف الّذین من قبلهم ولیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى‏ لهم ولیبدّلنّهم مّن بعد خوفهم أمنا یعبدوننى لایشرکون بى شیا ومن کفر بعد ذلک فأولئک هم الفسقون‏. نور (24) 55

3. حکومت واحد جهانى به دست بندگان صالح خدا، فرجام نهایى زندگى بشر در زمین: ولقد کتبنا فى الزّبور من بعد الذّکر أنّ الأرض یرثها عبادى الصَّلحون‏. انبیاء (21) 105‏

4. پیش‏گویى زبور و تورات از پیروزى و حاکمیّت انسان‏هاى صالح در آخرالزّمان: ولقد کتبنا فى الزّبور من بعد الذّکر أنّ الأرض یرثها عبادى الصَّلحون‏. انبیاء (21) 105

منظور از ذکر، به قرینه آیه 48 مى‏تواند تورات باشد. از تعبیر «انّ الارض یرثها» که افاده وراثت در گستره زمین مى‏کند و احادیث متواتر از طریق سنّى و شیعه درباره امام مهدى (ع)، استفاده مى‏شود که منظور، حکومت صالحان در آخرالزّمان است.

5. وعده الهى به پیدایش حکومت صالحان در آخرالزّمان: وعد اللّه الّذین ءامنوا منکم وعملوا الصَّلحت لیستخلفنّهم فى الأرض کما استخلف الّذین من قبلهم ولیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى‏ لهم ولیبدّلنّهم مّن بعد خوفهم أمنا یعبدوننى لایشرکون بى شیا ومن کفر بعد ذلک فأولئک هم الفسقون‏. نور (24) 55

حقیقت صفات ذکر شده براى جامعه آینده و تأمّل در آن افاده مى‏کند که این‏گونه جامعه تا حال محقّق نشده است؛ جامعه‏اى که هیچ‏گونه آثار کفر و فسق در آن نبوده و فقط دین بر عقاید افراد و اعمال آنان حاکم، و از هرگونه تهدید داخلى و خارجى به دور باشد؛ در نتیجه مى‏توان گفت که این جامعه فقط در حکومت مهدى (ع) وجود خواهد داشت که اخبار متواتر از شیعه و سنّى به برپایى آن خبر داده است. از امام سجاد (ع) روایت شده که حضرت در پى تلاوت آیه «وعد اللَّه الّذین آمنوا ...» فرمود: سوگند به خدا! آنان شیعیان ما اهل بیت هستند که خداوند به سبب مردى از خاندان ما که مهدى (عج) این امّت باشد، آنان را خلیفه روى زمین قرار خواهد داد. (نورالثقلین، ذیل آیه)

رخدادهاى آخرالزّمان‏

1. اجتماع شیعیان در آخرالزّمان‏: گردهم آوردن اصحاب مهدى موعود (ع) و شیعیان از سوى خداوند، هنگام ظهور او در آخرالزّمان: ... أین ما تکونوا یأت بکم اللّه جمیعا .... بقره (2) 148

در اخبار اهل‏بیت (ع) روایت شده که مقصود از «یأت بکم اللَّه ...» اصحاب مهدى (ع) در آخرالزّمان است و در روایتى دیگر آمده که آنان همه شیعیان ما هستند که خداوند آنان را از تمام شهرها به سوى امام مهدى (ع) گسیل مى‏دارد. (مجمع‏البیان، ذیل آیه)

2. جنگ جهانى‏: رها شدن مردم به حال خود در آخرالزّمان و ابتلاى آن‏ها به جنگ جهانى: قال هذا رحمة مّن رّبّى فإذا جآء وعد ربّى جعله دکّآء وکان وعد ربّى حقًّا وترکنا بعضهم یومئذ یموج فى بعض .... کهف (18) 98 و 99

«ترکنا» عطف بر «جعله دکّاء» است؛ بنابراین، مضمون «و ترکنا» نیز به حوادث پیش از قیامت مربوط مى‏شود و «یومئذٍ» نیز بر این مبنا، روزهاى نزدیک به قیامت خواهد بود. ضمیر «بعضهم» به مرجعى معنوى، مانند «النّاس» باز مى‏گردد و مقصود از «یموج فى بعض»، داخل شدن برخى بر برخى دیگر است که شاید به هجوم و تجاوزگرى گروهى از انسان‏ها به گروهى دیگر اشاره باشد. (مجمع‏البیان، ذیل آیه)

3. خروج دابّةالارض‏: خداوند، خارج کننده جنبنده‏اى سخنگو از زمین در آخرالزّمان: وإذا وقع القول علیهم أخرجنا لهم دابّة مّن الأرض تکلّمهم أنّ النّاس کانوا بایتنا لایوقنون‏. نمل (27) 82

4. خروج سفیانى‏: خروج سفیانى و گرفتارى او و لشکریانش به عذاب الهى در آخرالزّمان: ولو ترى‏ إذ فزعوا فلا فوت وأخذوا من مّکان قریب‏. سبأ (34) 51

احتمالات گوناگونى در آیه داده شده است: یکى این‏که مربوط به قیامت باشد. دیگرى درباره دنیا هنگام قبض روح یا عذاب الهى باشد؛ ولى مى‏توان گفت: به قرینه «وحیل بینهم و بین ما یشتهون کما فعل باشیاعهم»، آیه فوق بیانگر حالت دنیاى آنان است؛ زیرا در قیامت همه یک‏جا براى حساب‏رسى جمع مى‏شوند؛ چنان‏که آیه 102 هود و 50 واقعه روشنگر آن است. در روایات بسیارى از شیعه و اهل سنّت این افراد با عنوان سفیانى و پیروان او یاد مى‏شوند. (مجمع‏البیان، ذیل آیه؛ الدّرالمنثور، ذیل آیه؛ جامع‏البیان، ذیل آیه)

5. خلافت شیعیان‏: وعده خداوند به جانشینى شیعیان در آخرالزّمان: وعد اللّه الّذین ءامنوا منکم وعملوا الصَّلحت لیستخلفنّهم فى الأرض کما استخلف الّذینمن قبلهم ولیمکّننّ لهم دینهم الّذى ارتضى‏ لهم ولیبدّلنّهم مّن بعد خوفهم أمنا یعبدوننى لایشرکون بى شیا ومن کفر بعد ذلک فأولئک هم الفسقون‏. نور (24) 55

از امام سجاد (ع) روایت شده که در پى تلاوت آیه «وعداللَّه الّذین آمنوا ...» فرمود: سوگند به خدا! آنان شیعیان ما اهل بیت هستند که خداوند به سبب مردىاز خاندان ما- که مهدى (عج) این امّت باشد- آنان را خلیفه روى زمین قرار خواهد داد ...». (نورالثقلین، ذیل آیه)

6. رجعت‏: تعلّق اراده الهى بر بازگرداندن دسته‏اى از کافران هر امّت به دنیا، در آخرالزّمان: ویوم نحشر من کلّ أمّة فوجا مّمّن یکذّب بایتنا .... نمل (27) 83

دلالت آیه یاد شده بر رجعت از آن جهت است که مسأله نفخ صور در آیات بعدى مطرح شده و این قرینه‏اى است بر این‏که مقصود از این حشر، حشر روز قیامتنیست؛ بلکه حشرى است که در دنیا صورت مى‏گیرد و با خروج «دابّة الارض» ارتباط دارد. افزون بر این، در قیامت همه کافران بدون استثنا محشور مى‏شوند؛ولى حشر در این آیه به دسته‏اى از کافران هر امّت مربوط مى‏شود. این نیز قرینه دیگرى است بر این‏که مقصود از حشر در این جا «رجعت» پیش از قیامتاست. (مجمع‏البیان، ذیل آیه)

7. نزول عیسى (ع): نزول عیسى (ع) در آخرالزّمان و ایمان آوردن اهل کتاب به او پیش از وفاتش: وإن مّن أهل الکتب إّلا لیؤمننَّ به قبل موته .... نساء (4) 159

برداشت فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «به»، عیسى (ع) باشد؛ چنان‏که آیات سابق نیز درباره عیسى (ع) است. (مجمع‏البیان، ذیل آیه)

ولمّا ضرب ابن مریم مثلا إذا قومک منه یصدّون إن هو إلّاعبد أنعمنا علیه وجعلنه مثلا لّبنى إسرءیل و إنّه لعلم لّلسّاعة فلاتمترنّ بها واتّبعون هذا صرط مّستقیم‏.زخرف (43) 57 و 59 و 61

نکته فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «انّه» نزول عیسى (ع) در آخرالزّمان باشد. (المیزان، ذیل آیه)

8. هجوم یأجوج و مأجوج‏: پیش‏گویى قرآن به هجوم سریع و فتوحات فراگیر یأجوج و مأجوج در سراسر زمین در آخرالزّمان: حتّى‏ إذا فتحت یأجوج ومأجوج و هممّن کلّ حدب ینسلون‏. انبیاء (21) 96

اضافه شدن لفظ عموم «کل» بر اسم نکره «حدب» نشان مى‏دهد که ماجراى یأجوج و مأجوج به سرزمین خاصّى مربوط نیست؛ بلکه شامل تمام سرزمین‏ها وجهان خواهد بود.

9.درگیرى یأجوج و مأجوج پس از ویرانى سد ذوالقرنین در آخرالزّمان: قالوا یذا القرنین إنَّ یأجوج ومأجوج مفسدون فى الأرض فهل نجعل لک خرجا على‏ أن تجعلبیننا وبینهم سدًّا ... فإذا جاء رحمة ربّى جعله دکّاء وترکنا بعضهم یومئذ یموج فى بعض ونفخ فى الصّور فجمعنهم جمعا. کهف (18) 94 و 98 و 99

نکته فوق بر این اساس است که مرجع ضمیر «بعضهم» به یأجوج و مأجوج برگردد.

مثبت اندیشی درباره آخرالزمان

نگرش مثبت و امیدآفرینى کتاب‏هاى آسمانى به فرجام نیک جامعه بشرى در آخرالزّمان: ولقد کتبنا فى الزّبور من بعد الذّکر أنّ الأرض یرثها عبادى الصَّلحون إنّفى هذا لبلغا لّقوم عبدین‏. انبیاء (21) 105 و 106

مردمان آخرالزّمان‏

1. گروهى از مردم آخرالزّمان از اصحاب یمین: لّاصحب الیمین وثلّة مّن الأخرین ثلّة مّن الأوّلین. واقعه (56) 38- 40

2. اندکى از مردم آخرالزّمان از مقرّبان رحمت پروردگار: أولئک المقرّبون وقلیل مّن الأخرین ثلّة مّن الأوّلین‏. واقعه (56) 11 و 13 و 14

3. اندکى از مردم آخرالزّمان از پیشگامان در اعمال خیر: و السَّبقون السَّبقون أولئک المقرّبون و قلیل مّن الأخرین ثلّة مّن الأوّلین‏. واقعه (56) 10 و 11 و 13 و 14

4. علم خداوند به وجود و احوال نسلهاى پیشین و آخرین: ولقد علمنا المستقدمین منکم ولقد علمنا المستخرین‏. حجر (15) 24

وارثان زمین در آخرالزّمان‏

1. بندگان صالح خداوند، وارثان زمین در آخرالزّمان: ولقد کتبنا فى الزّبور من بعد الذّکر أنّ الأرض یرثها عبادى الصَّلحون‏. انبیاء (21) 105

2. وعده امنیّت در آخرالزّمان‏: تبدیل ترس و اضطراب به امنیّت و آرامش در آخرالزّمان، وعده خداوند به مؤمنان داراى عمل صالح: وعد اللّه الّذین ءامنوا منکموعملوا الصَّلحت ... و لیبدّلنّهم مّن بعد خوفهم أمنا .... نور (24) 55

سلام همراهان، شبتون به خیر و ایام به کام و پیشاپیش عیدالله نیمه شعبان مبارک!

امروز به پیشنهاد دو نفر از رفقا، مباحثه ای شروع کردیم که خیلی حال داد. پیرامون «کتاب الحدود لمعه» و یک ساعت هم پیرامون «اجتماع امر و نهی» اصول فقه بود. بچه هاش از اونایی بودن که خستگی از جون آدم بیرون میبرن. دوس داشتم ادامه پیدا کنه که همینم شد. قرار شد این چند روز در حوزه امام رضا علیه السلام و بعضی شبها هم در پارک جنگلی دور هم جمع بشیم تا واسه امتحانشون هم آماده بشن.

همه محترم هستنا اما اینجور مباحثات منو خیلی بیشتر از راه های دیگه اشباع میکنه چرا که برخلاف بعضی از تفریحات و بعضی از کلاس هایی که بچه هاش فقط حرص دیدن منو میزنن وگرنه چندان جمع جذابی هم از نظر علمی و معنوی نیستن، این مدل مباحثات خستگی را از تن و جون آدم به در میبره و کلی مطلب فراموش شده یادم میاد. اما بقیه کلاس ها فقط احساس میکنم دارن منو میدوشن و روز به روز پیش اونا از حیث علمی و تحقیقی لاغرتر میشم! امیدوارم تونسته باشم درست منظورمو برسونم و به کسی بر نخورده باشه.

بیشتر از همه دو چیز در این ایام حرص منو در میاره: یکی اینکه بعضی رُفقا برای سخنرانی در مراسم های بزرگی تماس میگیرن که مردم در اون مراسمات فقط به بهانه جشن و خوش گذروندن و خندیدن و ... شرکت میکنن. حرصم از این درمیاد که وقتی به اون عزیز محترم میگم «کاش یکی دیگه واسه سخنرانی دعوت میکردین تا بتونه مردم را بخندونه و مختصر و کوتاه به مجلستون حال بده» اون بنده خدا حمل بر شکسته نفسی میکنه و حاضر نیست قبول کنه که من واسه اینجور جشن ها خلق نشده ام!! حاضر نیست بپذیره که ممکنه مردم حوصله مباحث منو نداشته باشن و دوس دارن خوش باشن! خب مردم اینجورین و شاید نخوان تغییر کنن!

یکی دیگه هم کسانی حرص منو در میارن که میتونن در سطحی که هستن از بقیه هم چیزی یاد بگیرن و کلاسی بذارن اما به انحاء و طُرُق مختلف اصرار دارن من در جمعشون شرکت کنم! خداشاهده ادعا نمیکنم که سطحم بالاست و یا کسی را لایق نمیدونم! نه! اما اصرار بیخودی عده ای منو به تعجب وادار میکنه و احساس خوبی به این رفتارشون پیدا نمیکنم. باید بپیذرن که در سطحی که هستن، خیلی های دیگه میتونن جوابگوی اونا باشن و حتی بهتر از من. اما جوری رفتار میکنن که خوشایند نیست. مخصوصا وقتی سوالات و دغدغه هاشون را اصرار دارن که با من مطرح کنن!!!!

مطلب دیگه این که؛ یکی از دوستان که تازه افتخار آشنایی با ایشان را پیدا کردم امروز پیامی را به همراهم فرستاد که خیلی برام جالب بود و فکرم را آسوده تر کرد. پیامشون این بود:

انسان ها عاشق شمردن مشکلاتشان هستند اما لذت هایشان را نمی شمارند!

اگر آنها را هم می شمردند همه می فهمیدند که هرکدام به اندازه کافی از زندگی لذت برده اند.

حواستون باشد که حساب های اصلی زندگیت را فراموش نکنی.

برخی از این فراموشی ها تحت هیچ شرایطی قابل جبران نیستند.

همیشه حساب نعمت هایت را داشته باش نه مصیبت هایت.

حساب داشته هایت را داشته باش نه باخته هایت.

حساب دوستانت را داشته باش نه دشمنانت.

حساب سلامتی ات را داشته باش نه سکّه هایت.

یا علی

سلام عزیزان. شبتون به خیر.

از لطف و احوالپرسی های شما عزیزان بسیار متشکرم. امیدوارم شما هم خوب و خوش و سالم باشین.

پریروز از ساعت 5:30 عصر رانندگی کردم و بعد از 10 ساعت رانندگی در شب، الحمدلله حدود ساعت 3:30 صبح رسیدم جهرم. خیلی خیلی رانندگی در شب کیف داره و به من خوش گذشت. جاتون خالی. خودم تنها بیدار بودم و ساعات تنهایی کم تجربه شده ای بود.

این بار در راه، نه ضبط و گوشی را روشن کردم و نه به شعر و سخنرانی و آهنگ و مداحی گوش دادم. فقط فکر میکردم و با خودم و در ذهنم، با کسانی که دوسشون دارم حرف میزدم و به کسانی که چندان علاقه ای بهشون ندارم فکر میکردم.

اینقدر لذت بخش بود و با لبخند و گریه و زمزمه دوتا شعری که دیوونه شون هستم و طرح هایی که از دانشگاه تا نجات بشریت در ذهنم دارم و ... غرق بودم که حتی وقتی رسیدم جهرم، یه نیم ساعتی توی خیابونای ساکت و گرم جهرم رانندگی کردم و دور زدم بعدش رفتم در خونه مامانم. مامانم هم ساعت 11 شب زنگ زده بود و هم ساعت 2:30 . میگفت تا نبینمت نمیخوابم. یه راست رفتم اونجا.

این دو روزی که جهرم هستم، اینقدر درگیر بودم و هستم که هنوز ارضا نشدم و چندان نتونستم خوش بگذرونم. خدا کنه حداقل تا فردا خبرای خوشی بشنوم و بتونم این چند روزی که اینجا هستم یه کمی از بار فکری و روحی که بر ذهن و اعصابم هست کمتر بشه و بتونم با انرژی بیشتری برگردم به دانشگاه.

امروز عصر از نازیباترین عصرها بود. صلاح نیست توضیح بدم اما جوری بود که به خیر گذشت و حال پدرخانم بهتر شد و حتی یه کمی بر تنشی که به ذهنم بر اثر مسئله ای که واسه یکی از بچه ها رخ داده بود فائق بیام اما هنوز حال خودم نیستم و چندان آرامشی ندارم.

معمولا این طور موقع ها اگه جهرم باشم چند تا کار میشه کرد: پیاده روی، گوش دادن به درس تفسیر قرآن حضرت آیت الله جوادی آملی، مطالعه، و دوتا کار دیگه.

ان شاءالله با دعای خیر شما هم روحیه ام یه کم بهتر بشه و هم چندتا مسئله ای که درگیرش هستم حل به خیر بشه.

بچه ها!

امشب مسئله ای پیش اومد که بیشتر از قبل فهمیدم چقدر امنیت مهمه و خدا به حق حضرت زهرا سلام الله علیها امنیت را از ما نگیره و به بچه هایی که دارن خیلی آرام و گمنام در راه حفظ امنیت تلاش میکنن اجر بده. خیلی برای امنیت دعا کنین. 

وقتی یه کم از محیط فاصله گرفتم، توی عالم خودم بودم که دیدم سر از پارک بالا در آوردم و همینجوری که مردم و بچه های مردم را میدیدم که دارن میخندن و آرام زندگی میکنن ناخوداگاه اشکم جاری شد و فقط نگاشون میکردم و ذوق میکردم. این مردم و این بچه ها، حقشون ناامنی نیست. باید همیشه همینجوری آرام و خوشحال زندگی کنن.

واسه امشب بسه.

دوستتون دارم. یاعلی

سلام بچه ها! احوال شما؟

امیدوارم خوب باشید و در سلامتی کامل به سر ببرید.

امروز با یکی از همکارام حسابی بحثم شد. بذارید مختصر شرح بدم ماجرا چی بود.

پسری حدود 26 ساله به نام علی که از پروردگارهای دنیای ارتباطات و دیجیتال و از طراحان اصلی طرح های کامپیوتریه. در ضمن خوش تیپ و مهربون هم هست بین خودمون بمونه اما بنده خدا مجرده! حالا بماند.

این علی آقای ما، اصلا خلاقیتش بروز و ظهور درست و حسابی نکرده و فقط تبدیل شده به یه تایپیست معمولی!! این حرص منو در میاره که پسری با این همه استعداد، شده میرزا بنویس دفتر ما!! به جای اینکه خلاقیت فوق العاده اش را به کار بگیره، فقط کار میکنه و حتی یه لحظه هم بیکار نیست.

امروز بهش گفتم: علی تو چرا خودت خبرها را نمینویسی؟ چرا باید برات بیارن تا بنویسی؟ تو که هم جوونی و هم خوش فکر! پس چرا خرجش نمیکنی؟ چرا در طرح هایی که مطرح میشه، فقط منتظری بهت بگن چیکار کن؟ چرا خودت طراح و تئوریسین ماجرا نمیشی و یا لااقل تلاش هم نمیکنی که باشی؟ علی تو چرا کاری نمیکنی که معلوم بشه یه جوون پشت سیستم نشسته؟ کار تو با یه پیرمرد نباید تفاوتی داشته باشه؟ پس نشون بده که یه جوون پشت سیستمه.

علی ناراحت شد و بعدش هم رفتم از دلش درآوردم. چون میدونست از روی منظور بد و بد جنسی بهش نگفتم و نیّتم خیر بوده. ولی من به حرفهایی که بهش زدم اعتقاد دارم چون : شاید همه بتونن کارمند بشن اما کمتر کسی میتونه خلاقیت داشته باشه و خلاقیتش را خرج کارش بکنه.

از کارهای تصنعی و معمولی خوشم نمیاد و معتقدم اگه به کلیشه ها عادت کردیم، فسیلی میشیم که منتظر حقوق ماهانه و گذران زندگی و بازنشستگی و پیری و مرگ هست!

برای این همکار عزیز و همه خدمتگذاران نظام اسلامی آرزوی توفیق و شکوفاشدن دارم.

یاعلی

سلام همراهان، شب زیبای شما بخیر!

سه شب منبر به مناسبت دهه اول ماه شعبان گذشت. الحمدلله خوب بود و فکر کنم تونستم احساس نیازی که برای امروز و فرداهای مهندسان و مدیران نظام مقدس جمهوری اسلامی هست را درست منتقل کنم. بحثی که همه بچه های موثر و انقلابی بهش نیاز پیدا میکنن و آنها را آماده میکنه تا هم تصور واقعی تری نسبت به جامعه و تاریخ و امور اجرایی پیدا کنن و هم بتونن وقتی در بن بست قرار گرفتن، کم نیارن و تصمیم بگیرن.

دارم روی یه پروژه کار میکنم که برام حکم آبروی علمی داره و دوست دارم جوری بشه که درس هایی که خوندم به درد نظام بخوره و مثل بیشتر طلبه ها انتزاعی و حفظ کردنی و بدون ثمر عینی مدرک نگیرم. دعا کنین چیز خوبی از آب دربیاد. چون پروژه خاصی هست نمیتونم تشریح کنم اما کار به درد بخوری میشه ان شاءالله. امروز هم یه کم روش کار کردم اما خیلی پیش نرفت. چون تمرکز بالا و دقت فوق العاده ای میخواد.

امشب دوس دارم درباره یکی از روش های اجراییم براتون حرف بزنم. یه کم حرص دربیاره اما حوصله کنین و به دقت بخونین تا بفهمین چقدر آدم چیزی هستم!

یه هفته است که پیشنهاد «هم اندیشی بزرگ مهدویت و جهان معاصر» با رویکرد «تحولات منطقه و مدیریت پنهان» مطرح کردم. خیلی گرفت و مورد استقبال قرار گرفت و چندتا کار گروه تشکیل دادیم و تقسیم کار کردیم. همشون تقریبا فعالن و دارن تلاش میکنن.

کاری که به عهده من هست امروز حلش کردم و در حال انجامه. قراره پوشش استانی هم بشه و با طرح دکور عجیب و غریبی که دادم، تقریبا یک و نیم میلیون تومن از سازمان بوووووووق گرفتیم و قرار شده کارشناساشون تشریف بیارن و بسنجند که آیا سالن همایش ها ظرفیت طرح دکور منو داره یا نه؟ (فقط خدا خودش باید رحم کنه و بس!)

اینقدر حجم کار بالاست و زمان هم محدوده که همه دارن دوندگی میکنن. این بار حجم کار روی شونه دانشجوها خیلی کم گذاشتم و همکارای محترمم را درگیر کردم. چون بچه ها دارن میان ترم میدن و دوس ندارم درگیر بشن.

تا اینجاش خیلی طبیعی داره میگذره و کسانی که با من کار اجرایی کردن میدونن که روال کار تا اینجا تقریبا مشترکه.

اما نکته این همایش اینه که: کسی خبر نداره که من قرار نیست در همایش باشم و از سه روز قبل از همایش باید به ماموریت برم! ینی دست همه را گذاشتم توی رنگ و میخوام چهار روز آخر نزدیک به هم اندیشی که میهمانانی از قم و تهران هم داریم، برم ماموریت و اصلا در دانشگاه نباشم.

دوس دارم بدونم :

1- وقتی طراح اصلی نیست چیکار میکنن؟ چطوری هماهنگی میکنن و چقدر میتونن هماهنگ عمل کنن؟ (با اینکه هر کردومشون بیش از 20 سال سابقه کار دارن)

2- میفهمند که کار نباید قائم به فرد باشه یا نه؟ میفهمند که قرار نیست همیشه شخص طراح و مسئول پروژه بالای سر کار باشه یا نه؟

همین دوتا بسه. هرچند میدونم که همکاران محترم میتونند از پس بلای کار کردن با من بربیایند.

همراهان گلم، سلام و عیدتون مبارک!

از ثروتمندترین افرادی هستم که تا حالا دیدم. چون محبت و دقت و توجه عزیزانی که با من هست که شاید تعدادشون زیاد نباشه اما همین هم از سرم زیاده و بیشتر از ظرفیت وجودیم هست.

از همه شما عزیزان و همراهان گلم ممنونم که اینقدر با دقت به مطالب و حرفهایی که میزنم توجه میکنین. ان شاءالله بتونم وقت بیشتری برای شما عزیزان بذارم و درخدمتتون باشم.

بچه ها!

کسانی که از نزدیک با من آشنا باشن، میدونن که من آدم بداخلاقی نیستم. هرچند ضعف های چشمگیری ممکنه داشته باشم اما کسی نمیتونه ادعا کنه که اهل جسارت و توهین و بی پروا باشم. رُک حرف میزنم لذا شاید کسی فکر کنه دارم جسارت میکنم و یا فکر کنه خدایی نکرده دچار خودبرتر بینی باشم.

من همین جا و در همین پُست با صدای بلند اعلام میکنم که اینجور نیست و خدا گواهه خودم را کوچک همه شما میدونم و میبینم. اما در برخورد با نامحرم مخصوصا کسانی که ممکنه بیشتر خدمتشون در کلاس ها و منبر و دانشگاه ها و... برسم، باید اینجوری باشم و رُک و پوست کنده حرف بزنم و به اصطلاح بداخلاق جلوه کنم. امیدوارم درک کنید که چی میگم و چرا اینجوری برخورد میکنم.

بچه ها!

اونشب که نتونستم بیام دوتا علت داشت: یکی اینکه ذهنم درگیر سوژه ای بود که به پایان نامم مربوط میشد و مطلب تپلی شد و باید تا نپریده مینوشتمش. دوم اینکه اینقدر چشم و سرم خسته بود که نای نگاه کردن به لب تاپم نداشتم. وگرنه میومدم و با هم حرف میزدیم. یادم نرفته بود و هیچوقت از یادم نمیرین.

دوستان!

دیشب سر یه بحث سه جلسه ای در هیئت دانشگاهمون باز کردم که مثل همیشه فکر میکنم بحث مهم و آنلاینی باشه. بحث دیشب درباره این بود که چی شد که آدم ها رکب (رودست) خوردن و تنهایی قابل توجهی نصیب اباعبدالله الحسین شد. ان شاءالله امشب درباره جوونی میخوام حرف بزنم که در جامعه زندگی میکنه که همه رکب خوردن و نمیدونن از کجا خوردن! فرداشب هم ان شاءالله درباره همون جوون بعد از بلاهایی که سرش درمیاد میخوام حرف بزنم و اینکه چگونه باید بین مرده ها زندگی کرد.

خدا کنه بگیرن چی دارم میگم. چون بحثش مربوط به همه جای تاریخه و تلاش دارم که بحث را با استناد به تاریخ شیعه و آیات قرآن کریم ارائه بدم. تا هرکس هروقت دچار بلای اجتماعی و سیاسی و دینی شد بتونه حداقل دق نکنه و فکر نکنه فقط خودش درگیر این مسئله است.

دعا کنید بحث خوبی بشه و بشه درست ارائه بدم. هرچند من مامور به تکلیفم و وقتی امروز صبح درباره بحث این سه شبم به قرآن تفال زدم، این آیه اومد:

«فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَماسَأَلْتُکُمْ مِنْ‏ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ وَ أُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ» پس اگر(به دعوت الهى) پشت کردید ، من از شما اجرتى نخواسته‏ ام.  پاداش من تنها برخداست ومن مأمورم که تسلیم فرمان او باشم . (یونس، 72)

وقت نماز جمعه است. از همه عزیزان التماس دعا دارم.

نوکری بر در این خانه مواجب دارد

ترک این خانه هم انگار عواقب دارد

نوکر حضرت ارباب! کمی دقت کن

بردن نام حسین(ع) سجده واجب دارد